Een bezoek aan Kreta zonder de Samaria-Kloof af te dalen, kan niet. Het is mogelijk om de wandeling zelf te organiseren, maar dat is een heel gedoe. Daarom hadden wij bij het boeken van de reis ineens de wandeling erbij genomen en dat hebben we ons niet beklaagd. Alles was prima georganiseerd.

Om 6u35 worden we met de bus opgehaald aan het hotel in Rethymno. Na anderhalf uur komen we aan bij hotel-restaurant Gililos in de buurt van de kloof. Hier krijgen we de gelegenheid om te ontbijten en eventueel proviand voor de wandeling in te slaan, want bevoorrading is er niet in de kloof. Wel zijn er op zeer regelmatige afstand plaatsen waar men vers bronwater kan inslaan. De wandeling gaat over 16km, maar na 13km, waar de feitelijke kloof eindigt, bestaat de mogelijkheid om de laatste 3km af te leggen met een shuttlebusje (€2 pp). Waarvan we dankbaar gebruik gemaakt hebben. Bovendien moet je zien dat je op tijd in Agia Roumeli aankomt voordat de laatste ferry vertrekt om 17u30.

Rond 9u00 starten we in Xyloskalo op ongeveer 1240m hoogte.  Aanvankelijk gaat het vrij snel naar beneden in de schaduw van de dennenbomen. Het is er nog vrij druk en je moet mensen passeren of laten passeren. Op regelmatige afstanden staan parkwachters, die de wandelaars in de gaten houden en hen adviseren. Omdat je goed moet opletten waar je je voeten zet op de gladde rotsen, heb je niet altijd de tijd om rond te kijken en te genieten van de prachtige omgeving. Gelukkig heb ik wandelstokken bij om beter mijn balans te bewaren.

In het begin is de kloof nog breed, maar stilaan versmalt hij en komen we aan de bedding van het riviertje, dat de kloof heeft uitgesleten. Aanvankelijk is er slechts hier en daar water te bespeuren. Gelukkig zorgen de vele bronnetjes langs het pad dat je geen liters water moet meesleuren in je rugzak. Halfweg komen we aan in het verlaten dorpje Samaria met ruime picknickplaats, parkwachters, een bron, toiletten en zelfs vandaag is er een dokter aanwezig.

Stilaan wordt de kloof smaller en we komen bij de “Iron Gate”, het smalste deel van de kloof: 3,5m breed, 500m hoog. Hier staan minder bomen, maar soms lopen we in de schaduw van de kloof. De zon brandt regelmatig ongenadig op onze hoofden, gelukkig bedekt door een hoofddeksel. We steken af en toe een gammel bruggetje over en bereiken uiteindelijk het einde van de kloof. Hier kunnen we een ticket kopen voor de shuttlebus, die ons in enkele minuten tot in Agia Roumeli brengt. We zijn goed op tijd en hebben nog de gelegenheid om een frisse Retsina te drinken. Daarna kunnen we nog nagenieten op de ferry naar Sfakia, waar onze bus al klaarstaat. Die brengt ons via een mooie weg met veel haarspeldbochten en mooie vergezichten terug naar de andere kant van het eiland om ons bij onze hoteldeur af te zetten.

P.S. Het was een zeer mooie wandeling en we hadden nog 2 dagen stijve spieren.