17. Streek GR Dijleland
1. Leuven – Rijmenam
2. Rijmenam – Eppegem
1 Leuven – Rijmenam (32 km) : 11-05-2024
Een nieuw jaar, een nieuwe Streek GR. Na in 2023 de Streek GR Groene Gordel gewandeld te hebben, zoeken we het nu nog wat dichter bij huis. Dit jaar wandelen we de Streek GR Dijleland. En gezien we van Leuven zijn, kunnen we deze maal vanaf onze eigen voordeur vertrekken, in de omgeving van de Abdij van Park. Na nog geen half uur vinden we de geelrode streepjes van de Streek GR terug op het Hogeschoolplein. Langs een wirwar van straatjes en pleintjes komen we op de Grote Markt langs ons prachtige stadhuis en de al even mooie St. Pieterskerk. Via de Vismarkt en de St. Geertruikerk bereiken we het Klein Begijnhof en dan ga ik even de mist in ! We missen een afslag en belanden via het recent (2017) vernieuwde Sluispark ter hoogte van het Depot (vroeger een opslagplaats, nu een concertzaal) bij de Vaartkom.
Ik ken mijn weg hier echter en ter hoogte van het Johanna Maria Artoisplein zitten we terug op het goede spoor en dan duurt het niet lang of we bereiken het frisse groen van het Provinciaal Domein in Kessel-Lo. Dank zij het mooie weer is er hier al heel wat volk op de been. Na een smal, verhard wandelpad achter en tussen de vele huizen door , belanden we aan de voet van de Kesselberg. Er moeten hier heel wat meters geklommen worden en we worden geholpen door een in de heuvelflank gebouwde trap, die ons na een flinke klim boven op de berg doet belanden. Boven de struiken en bomen kunnen we nog net de hoogste gebouwen van de Leuvense agglomeratie onderscheiden. Voor een beter panorama moet er hier wat gesnoeid worden ! Weerom trekken we het groen in. Eerst door het Begijntjes- en verder door het Sint-Gertrudisbos. Het is aangenaam wandelen in het groen, hoewel er hier en daar flink wat op en af gaat. Spijtig genoeg worden de bossen ontsierd door heel wat bebouwing.
Als we de laatste heuvel achterlaten is het al bijna middag en we maken dan ook dankbaar gebruik van het terras van de brasserie ‘Onder de Toren’ in het centrum van Wilsele-Putkapel om onze picknickpauze in te lassen. Dan trekken we de velden in en komen voor de eerste maal sinds Leuven op de oever van de Dijle terecht. Ik moet niemand vertellen dat het veel geregend heeft de laatste maanden en dat merken we dan ook aan de waterstand van de rivier en trouwens ook aan de vele plassen op de velden. De landbouwers staan erg achter met het telen van de gewassen, want vele akkers liggen er veel te drassig bij. Ter hoogte van de Molen in Rotselaar komen we uit op de Vijfde Liniestraat. We blijven even staan bij het monument voor de belgische soldaten die hier gesneuveld zijn tijdens de Tweede Uitval uit Antwerpen in september 1914. Meer dan 100 jaar later is de mensheid nog steeds niet slimmer geworden !
Dan laten we de Dijle achter ons en gaat het terug de velden in Na een tijdje komt de St. Hubertuskerk van Wakkerzeel in zicht en aangekomen in het centrum van het dorp, merken we dat de herberg ’t Schuurke open is. We laten de kans niet liggen om even op het schaduwrijke terras op adem te komen. Ons volgende doel is de Antitankgracht bij Haacht. Deze kaarsrechte gracht is een reliek van die andere wereldoorlog van de vorige eeuw. Ze werd in 1939 aangelegd als deel van een verdedigingslinie dwars door België tegen een Duitse opmars. Nu is het een natuurreservaat. We volgen het water in een grote boog rond Haacht en belanden tenslotte terug bij de Dijle ter hoogte van de Keerbergsesteenweg. We worden nog even de velden ingestuurd voor we na een anderhalve kilometer toch de berm op mogen klimmen naar de dijk langs de Dijle.
Dit stuk langs de kronkelende rivier hebben we al menig maal gewandeld en het wordt na enige tijd ook wat eentonig. Gelukkig worden we enkele kilometers voor de brug van Rijmenam de dijk afgeleid en doorheen wat groen langs de Binnebeek tot op de Hollakenbaan gevoerd, waar we wat verderop afscheid nemen van de geelrode streepjes van de Streek GR en verder Rijmenam inwandelen naar de parkeerplaats bij de Sint Maartenskerk. Hier eindigt onze eerste etappe op de Streek GR Dijleland. De volgende keer brengen we een bezoek aan Mechelen.
2. Rijmenam - Eppegem : 26km : 24 Mei 2024
Vandaag hebben we voor de zekerheid toch maar onze regenkledij in de rugzakken gestopt. De voorspellingen vertellen dat we het vandaag 100 % zeker niet droog zullen houden. Dat is niet verwonderlijk. Sinds oktober vorig jaar is het maar blijven regenen en het ziet er niet naar uit dat het binnenkort zal ophouden. We pakken onze moed (en regenkledij) in beide handen en genieten even van de appelflappen, die onze Jan heeft meegebracht voor we de parking in Rijmenam achter ons laten. Ter hoogte van het Kasteel Hollaken pikken we terug de draad van de Streek GR op en trekken de Streepkensdreef in. Het begint veelbelovend. Een mooi pad omgeven door frisgroene begroeiing, maar we merken al snel dat we ons in een laaggelegen gebied bevinden ! Sloten en beken doorsnijden het bos en het waterpeil erin is vrij hoog. En dan komen we voor onze eerste hindernis : een leibeek heeft zich uitgebreid over het wandelpad en alleen met laarzen aan kan men hier met droge voeten doorkomen. Er zit niets anders op dan de schoenen en kousen uit te trekken en blootsvoets onze weg door de soms kniediepe plassen te zoeken.
Na een 100 meter staan we terug op (min of meer) droge grond en kunnen we ons schoeisel terug aandoen. Maar een kilometer verder moeten we vaststellen dat het pad weerom een beek geworden is. Aan de ene kant prikkeldraad en aan de andere kant een ondoordringbaar kluwen van braamstruiken. Terug schoenen en kousen uit, de broekspijpen opgerold en door de ondoorzichtige plassen voorzichtig schuifelend weer verder. Onzichtbare keien doen ons soms ons evenwicht bijna verliezen, maar met wat geluk en via een ondergelopen vlonderpad staan we enkele honderden meters verder veilig terug op het droge. De paden blijven wel modderig en nu en dan moeten we grote en kleine plassen omzeilen, maar de wandelschoenen kunnen aanblijven. Net voor we het pad langs de Dijle terug bereiken, vallen de eerste druppels uit de hemel, maar het blijft voorlopig bij wat motregen.
Ter hoogte van Muizen steken we de Dijle over en worden het Mechels Broek ingestuurd. We aarzelen wat om dit laaggelegen natuurgebied in te gaan, gezien onze ervaringen van een uur geleden. Maar iets verder komen we enkele plaatselijke bewoners tegen, die een wandelroute aan het afpijlen zijn en die stellen ons gerust dat het Broek goed doorgankelijk is. En dat is eerst ook zo, maar verderop moeten we toch over de prikkeldraad het veld in, omdat het laatste deel door de vele plassen en modder moeilijk doorgankelijk is. Terug op de dijk langs de Dijle kunnen we in de verte al de stompe toren van de St. Romboutskathedraal onderscheiden. We passeren de grote vijver bij het Sport- en Recreatiecentrum De Nekker en komen bij de splitsing van de 2 Dijle-armen bij de Komeetbrug. Die vinden we echter afgesloten voor alle verkeer en we zijn verplicht hier een omweg te maken langs het station Mechelen-Nekkerspoel.
Zo komen we Mechelen binnen langs de Keizerstraat en niet langs de Kruidtuin. Op de Veemarkt aangekomen is het al iets na twaalven en moeten we op zoek naar een plaats om onze boterhammen op te eten. Ondertussen krijgen we een echte plensbui over ons heen en we zijn dan ook opgelucht als we de Vleeshalle in de Huidevettersstraat binnenstappen. Hier vinden we al snel een tafel waar we ons neer kunnen zetten met een warme of koude drank. De bui is nog niet gedaan als we terug op weg gaan en bij de Fonteinbrug de Streek GR terugvinden. Die voert ons langs de OLV over de Dijle kerk en over het bekende ponton op de Dijle via de Korenmarkt naar de Brusselpoort. Dit 13e eeuwse gebouw is de enig overgebleven stadspooort van Mechelen. Terwijl we ons naar het Vrijbroekpark begeven, beginnen de hemelsluizen zich meer en meer te openen en als we wat verder in het park een houten huisje zien, vluchten we even naar binnen.
We plegen even overleg en besluiten om een stukje GR te laten voor wat het is en ter hoogte van de brug over de Zenne in Hombeek de geelrode streepjes terug op te nemen. We wandelen verder op het voetpad tussen de Zenne en de Eglegemvijver, waar tot onze verbazing nog wat vissers schuilen in hun tentje. En zo gaat het verder in de regen … hoofd tussen de schouders en flink de pas erin. We maken flink wat kilometers, maar kunnen niet echt genieten van het groene landschap rondom ons. Het gaat eindelijk wat minder regenen als we bij de ondergelopen ingang van het Dalemansbos komen. In het bos is het pad een brede modderpoel geworden en we moeten regelmatig omtrekkende bewegingen maken door het groen om daar niet te ver in weg te zakken. Na een mooi (en droger) pad doorheen een groene dreef, wandelen we rond het domein van het Linterpoortenkasteel en dan gaat het tussen de velden door in rechte lijn naar Eppegem, waar men ons kris kras door de buitenwijken stuurt, voor we onze auto bereiken bij de Sint Clemenskerk.