17. Streek GR Dijleland

Een nieuw jaar, een nieuwe Streek GR. Na in 2023 de Streek GR Groene Gordel gewandeld te hebben, zoeken we het nu nog wat dichter bij huis. Dit jaar wandelen we de Streek GR Dijleland. En gezien we van Leuven zijn, kunnen we deze maal vanaf onze eigen voordeur vertrekken, in de omgeving van de Abdij van Park. Na nog geen half uur vinden we de geelrode streepjes van de Streek GR terug op het Hogeschoolplein. Langs een wirwar van straatjes en pleintjes komen we op de Grote Markt langs ons prachtige stadhuis en de al even mooie St. Pieterskerk. Via de Vismarkt en de St. Geertruikerk bereiken we het Klein Begijnhof en dan ga ik even de mist in ! We missen een afslag en belanden via het recent (2017) vernieuwde Sluispark ter hoogte van het Depot (vroeger een opslagplaats, nu een concertzaal) bij de Vaartkom.

Ik ken mijn weg hier echter en ter hoogte van het Johanna Maria Artoisplein zitten we terug op het goede spoor en dan duurt het niet lang of we bereiken het frisse groen van het Provinciaal Domein in Kessel-Lo. Dank zij het mooie weer is er hier al heel wat volk op de been. Na een smal, verhard wandelpad achter en tussen de vele huizen door , belanden we aan de voet van de Kesselberg. Er moeten hier heel wat meters geklommen worden en we worden geholpen door een in de heuvelflank gebouwde trap, die ons na een flinke klim boven op de berg doet belanden. Boven de struiken en bomen kunnen we nog net de hoogste gebouwen van de Leuvense agglomeratie onderscheiden. Voor een beter panorama moet er hier wat gesnoeid worden ! Weerom trekken we het groen in. Eerst door het Begijntjes- en verder door het Sint-Gertrudisbos. Het is aangenaam wandelen in het groen, hoewel er hier en daar flink wat op en af gaat. Spijtig genoeg worden de bossen ontsierd door heel wat bebouwing.

Als we de laatste heuvel achterlaten is het al bijna middag en we maken dan ook dankbaar gebruik van het terras van de brasserie ‘Onder de Toren’ in het centrum van Wilsele-Putkapel om onze picknickpauze in te lassen. Dan trekken we de velden in en komen voor de eerste maal sinds Leuven op de oever van de Dijle terecht. Ik moet niemand vertellen dat het veel geregend heeft de laatste maanden en dat merken we dan ook aan de waterstand van de rivier en trouwens ook aan de vele plassen op de velden. De landbouwers staan erg achter met het telen van de gewassen, want vele akkers liggen er veel te drassig bij. Ter hoogte van de Molen in Rotselaar komen we uit op de Vijfde Liniestraat. We blijven even staan bij het monument voor de belgische soldaten die hier gesneuveld zijn tijdens de Tweede Uitval uit Antwerpen in september 1914. Meer dan 100 jaar later is de mensheid nog steeds niet slimmer geworden !

Dan laten we de Dijle achter ons en gaat het terug de velden in Na een tijdje komt de St. Hubertuskerk van Wakkerzeel in zicht en aangekomen in het centrum van het dorp, merken we dat de herberg ’t Schuurke open is. We laten de kans niet liggen om even op het schaduwrijke terras op adem te komen. Ons volgende doel is de Antitankgracht bij Haacht. Deze kaarsrechte gracht is een reliek van die andere wereldoorlog van de vorige eeuw. Ze werd in 1939 aangelegd als deel van een verdedigingslinie dwars door België tegen een Duitse opmars. Nu is het een natuurreservaat. We volgen het water in een grote boog rond Haacht en belanden tenslotte terug bij de Dijle ter hoogte van de Keerbergsesteenweg. We worden nog even de velden ingestuurd voor we na een anderhalve kilometer toch de berm op mogen klimmen naar de dijk langs de Dijle.

Dit stuk langs de kronkelende rivier hebben we al menig maal gewandeld en het wordt na enige tijd ook wat eentonig. Gelukkig worden we enkele kilometers voor de brug van Rijmenam de dijk afgeleid en doorheen wat groen langs de Binnebeek tot op de Hollakenbaan gevoerd, waar we wat verderop afscheid nemen van de geelrode streepjes van de Streek GR en verder Rijmenam inwandelen naar de parkeerplaats bij de Sint Maartenskerk. Hier eindigt onze eerste etappe op de Streek GR Dijleland. De volgende keer brengen we een bezoek aan Mechelen.

2. Rijmenam - Eppegem : 26km : 24 Mei 2024

Vandaag hebben we voor de zekerheid toch maar onze regenkledij in de rugzakken gestopt. De voorspellingen vertellen dat we het vandaag 100 % zeker niet droog zullen houden. Dat is niet verwonderlijk. Sinds oktober vorig jaar is het maar blijven regenen en het ziet er niet naar uit dat het binnenkort zal ophouden. We pakken onze moed (en regenkledij) in beide handen en genieten even van de appelflappen, die onze Jan heeft meegebracht voor we de parking in Rijmenam achter ons laten. Ter hoogte van het Kasteel Hollaken pikken we terug de draad van de Streek GR op en trekken de Streepkensdreef in. Het begint veelbelovend. Een mooi pad omgeven door frisgroene begroeiing, maar we merken al snel dat we ons in een laaggelegen gebied bevinden ! Sloten en beken doorsnijden het bos en het waterpeil erin is vrij hoog. En dan komen we voor onze eerste hindernis : een leibeek heeft zich uitgebreid over het wandelpad en alleen met laarzen aan kan men hier met droge voeten doorkomen. Er zit niets anders op dan de schoenen en kousen uit te trekken en blootsvoets onze weg door de soms kniediepe plassen te zoeken.

Na een 100 meter staan we terug op (min of meer) droge grond en kunnen we ons schoeisel terug aandoen. Maar een kilometer verder moeten we vaststellen dat het pad weerom een beek geworden is. Aan de ene kant prikkeldraad en aan de andere kant een ondoordringbaar kluwen van braamstruiken. Terug schoenen en kousen uit, de broekspijpen opgerold en door de ondoorzichtige plassen voorzichtig schuifelend weer verder. Onzichtbare keien doen ons soms ons evenwicht bijna verliezen, maar met wat geluk en via een ondergelopen vlonderpad staan we enkele honderden meters verder veilig terug op het droge. De paden blijven wel modderig en nu en dan moeten we grote en kleine plassen omzeilen, maar de wandelschoenen kunnen aanblijven. Net voor we het pad langs de Dijle terug bereiken, vallen de eerste druppels uit de hemel, maar het blijft voorlopig bij wat motregen.

Ter hoogte van Muizen steken we de Dijle over en worden het Mechels Broek ingestuurd. We aarzelen wat om dit laaggelegen natuurgebied in te gaan, gezien onze ervaringen van een uur geleden. Maar iets verder komen we enkele plaatselijke bewoners tegen, die een wandelroute aan het afpijlen zijn en die stellen ons gerust dat het Broek goed doorgankelijk is. En dat is eerst ook zo, maar verderop moeten we toch over de prikkeldraad het veld in, omdat het laatste deel door de vele plassen en modder moeilijk doorgankelijk is. Terug op de dijk langs de Dijle kunnen we in de verte al de stompe toren van de St. Romboutskathedraal onderscheiden. We passeren de grote vijver bij het Sport- en Recreatiecentrum De Nekker en komen bij de splitsing van de 2 Dijle-armen bij de Komeetbrug. Die vinden we echter afgesloten voor alle verkeer en we zijn verplicht hier een omweg te maken langs het station Mechelen-Nekkerspoel.

Zo komen we Mechelen binnen langs de Keizerstraat en niet langs de Kruidtuin. Op de Veemarkt aangekomen is het al iets na twaalven en moeten we op zoek naar een plaats om onze boterhammen op te eten. Ondertussen krijgen we een echte plensbui over ons heen en we zijn dan ook opgelucht als we de Vleeshalle in de Huidevettersstraat binnenstappen. Hier vinden we al snel een tafel waar we ons neer kunnen zetten met een warme of koude drank. De bui is nog niet gedaan als we terug op weg gaan en bij de Fonteinbrug de Streek GR terugvinden. Die voert ons langs de OLV over de Dijle kerk en over het bekende ponton op de Dijle via de Korenmarkt naar de Brusselpoort. Dit 13^e eeuwse gebouw is de enig overgebleven stadspooort van Mechelen. Terwijl we ons naar het Vrijbroekpark begeven, beginnen de hemelsluizen zich meer en meer te openen en als we wat verder in het park een houten huisje zien, vluchten we even naar binnen.

We plegen even overleg en besluiten om een stukje GR te laten voor wat het is en ter hoogte van de brug over de Zenne in Hombeek de geelrode streepjes terug op te nemen. We wandelen verder op het voetpad tussen de Zenne en de Eglegemvijver, waar tot onze verbazing nog wat vissers schuilen in hun tentje. En zo gaat het verder in de regen … hoofd tussen de schouders en flink de pas erin. We maken flink wat kilometers, maar kunnen niet echt genieten van het groene landschap rondom ons. Het gaat eindelijk wat minder regenen als we bij de ondergelopen ingang van het Dalemansbos komen. In het bos is het pad een brede modderpoel geworden en we moeten regelmatig omtrekkende bewegingen maken door het groen om daar niet te ver in weg te zakken. Na een mooi (en droger) pad doorheen een groene dreef, wandelen we rond het domein van het Linterpoortenkasteel en dan gaat het tussen de velden door in rechte lijn naar Eppegem, waar men ons kris kras door de buitenwijken stuurt, voor we onze auto bereiken bij de Sint Clemenskerk.

3. Eppegem - Veltem-Beisem : 24km : 13 Juli 2024

We verlaten de parking in het centrum van Eppegem wat later dan we gepland hebben. Het eerste deel van onze wandeling vandaag is twee van ons welbekend van de Streek GR Groene Gordel, die we een tijd geleden hebben gewandeld, maar nu gaat het in omgekeerde richting. De weersvoorspellingen geven aan dat we het vandaag droog gaan houden, maar de vorige week heeft het nog flink geregend, dus of we met droge schoenen aan zullen komen, moeten we nog zien ! We verlaten Eppegem langs de fietsbrug en begroeten Rubens weer aan de tunnel onder de spoorweg Mechelen-Brussel. Dan gaat het via min of meer natte paden het veld in, waar we enkele ooievaars kunnen spotten. We wandelen even langs de oude loop van de Zenne en zien in de verte weer de resten van de Sluistoren, een vroeger tolhuis op de Zenne. Langs weiden en een (nu al) ondergelopen, modderig pad in een bos bereiken we de Rubenslaan en even verder ook het Rubenskasteel, Het Steen. De beroemde schilder heeft hier op het einde van zijn leven enkele jaren gewoond. Recent werd het nog gebruikt als achtergrond voor het TV programma ‘Bake off Vlaanderen’.

Langs de kaarsrechte Steendreef en via een met graffiti versierde tunnel onder de E 19 snelweg komen we in Elewijt terecht. In het centrum van het dorp raken we even de weg kwijt (misschien komt het doordat een begrafenis bij de kerk onze aandacht trekt), maar als we verderop de bebouwde kom verlaten bij de brug over de Baarbeek zijn we terug op de route. Een lange, rechte dreef door het Moorbos brengt ons iets na elven bij de volgende wandelboom. Hier laten we de Streek GR Groene Gordel rechts liggen en richten onze schreden zuidoostwaarts richting Berg. Het volgende groen waar we induiken is het Hellebos. De eerste meters in dit natuurgebied moeten we ons nog een weg banen doorheen het hoge struikgewas en bramen, maar dan worden de paden wel breder, maar ook modderiger ! Dat was te verwachten. Terwijl we voorzichtig onze weg zoeken rond de grootste waterplassen sieren Grote Kattenstaart en Kaardebol de omgeving.

We kruisen de Haachtsesteenweg en belanden zo in het Torfbroek. Dit natuurreservaat is onder andere bekend om zijn orchideeën en hoewel het al laat op het seizoen is kan ik er ook één spotten (een Grote Muggenorchis), maar verder moeten we vooral erop letten waar we onze voeten zetten. De GR leidt ons niet dwars doorheen het reservaat, maar eerder langs de noordzijde, omdat tijdens het broedseizoen (nu dus), men er niet door mag wandelen. Het blijft een mooie wandeling doorheen het groen en langs een grote waterplas, maar we moeten weer navigeren rond enkele modderige stukken. We laten het reservaat achter ons en wandelen na een stukje Neerstraat via een pad tussen bebouwing en een stuk groen tot bij een picknickbank bij een kruispunt. Het is net 12 uur gepasseerd en ondanks het feit dat er hier heel wat vliegtuigen overkomen om wat verder westwaarts te landen in Zaventem, besluiten we toch om hier onze boterhammen op te eten.

Tussen velden met bloeiend koolzaad en facelia gaat het dan verder richting Nederokkerzeel. We belanden daar bij de St. Stefanuskerk in het centrum en zetten ons op het terras van café “De Zes Linden”. Een frisse pint later brengen we nog een kort bezoek aan de kerk, voordat we verder trekken. Dan start een uitgebreid bezoek aan het volgende natuurreservaat, het Silsombos, dat behoort tot het natuurpark “de Groene Vallei”. Met uitgebreid bedoel ik, niet er vlug dwars doorheen lopen, maar via een grote omweg langs verschillende voetwegen het hele bos doorploeteren. En ploeteren wordt het, want hoewel regelmatig vlonderpaden en houtblokken ons de doorgang willen vergemakkelijken, wordt het toch niet eenvoudig om met droge voeten doorheen het groen te komen. Het is hier natuurlijk een erg laaggelegen gebied en de vele regen van de voorbije weken (maanden) maakt dat de meeste paden kleine beekjes en waterplassen geworden zijn. Hoewel we onderweg gewaarschuwd worden dat de paden eigenlijk niet meer begaanbaar zijn, duwen we toch door en blijven de geelrode streepjes volgen tot we de kerk van Kwerps in het vizier krijgen.

Al snel laten we het dorp weer achter ons en vervolgen onze weg langs vers gemaaide graanvelden naar de volgende groene plek in deze streek. Want voor we in Veltem-Beisem toekomen, stuurt de Streek GR ons nog de Molenbeekvallei in. We volgen de Molenbeek doorheen het groen en steken het een paar maal over via bruggetjes. Ook hier is het weer uitkijken om recht te blijven op de modderige paadjes. Terug in de bewoonde wereld passeren we de kerken van zowel Beisem als Veltem en eindigen onze wandeling bij het station van Veltem, waar onze auto geparkeerd staat.

4. Veltem-Beisem - Huldenberg : 28km : 12 Okober 2024

We willen de Streek GR Dijleland nog voor het eind van dit jaar afwerken, dus het wordt stilaan hoog tijd om de voorlaatste etappe af te w(h)andelen ! De dagen korten dus voor een wandeling van 27,2 (theoretische) kilometers moeten we vroeg uit de veren. Na het plaatsen van de auto’s op begin- en eindpunt beginnen we om iets na 8u30 aan de wandeling bij het station van Veltem. Aan de andere kant van de spoorlijn Leuven-Brussel missen we al bijna de eerste afslag doordat het deksel van een elektriciteitskastje verkeerd is teruggeplaatst, maar dan duiken we de groene velden in. We zijn voorbereid op natte en /of modderige paden, maar hier is het pad helemaal ondergelopen en moeten we uitwijken naar de hogergelegen rand van het veld om onze voeten droog te houden. Een tunneltje brengt ons veilig onder de Brusselsesteenweg door en wat verder stappen we het Bertembos (tegenwoordig een deel van het Nationaal park Brabantse Wouden) binnen. Op enkele hondenwandelaars en joggers na hebben we het bos voor ons alleen. Na enkele lange, rechte dreven en een smalle, moeilijk te bewandelen holle weg laten we het bos achter ons. Links van ons zien we de gebouwen van de Sociale School en de Leuvense brandweer. We keren Leuven echter de rug toe en steken even later de Tervuursesteenweg over om wat later in Bertem te belanden. We zijn in de vallei van de Voer beland en gaan daar een hele tijd in blijven. Op een bakstenen muur langs de Voer staan op een aantal sokkels beeldengroepjes. Het geheel heet ‘Conversaties langs de Voer ‘ en moet passerende mensen doen nadenken en met elkaar doen praten over de betekenis ervan. Om kwart na tien bereiken we het Gemeenteplein en vinden daar de brasserie ’t Blok open. Tijd om een tas koffie te drinken.

Voor we Bertem uit zijn willen we nog een bezoek brengen aan de 11^e eeuwse St. Pieterskerk, maar daar is juist een begrafenis bezig en we willen die mensen zeker niet storen. Op weg naar de St. Veronakapel moeten we even de drukte rond de sportpleinen van voetbalclub Bertem-Leefdaal doorstaan, maar dan bevinden we ons terug in de rust van de natuur. Via het Voerwegje komen we langs het kasteel van Leefdaal. We komen dan in een kaarsrechte kasteeldreef terecht, omzoomd door prachtige beuken. We hebben al gemerkt dat het paddenstoelenseizoen begonnen is en we komen er dan ook heel wat tegen onderweg. Hier treffen we zwavelkopjes en geschubde inktzwammen aan. We volgen terug een pad langs de Voer tot we bij een wandelboom even het dal uitgeleid worden. Via een variant kan je hier het zuidelijk deel van de Streek GR Dijleland afsnijden en rechtstreeks naar Neerijse wandelen.

Langs een mooi zandweg komen we bij de eerste huizen van Vossem uit bij een oude kapel. De kapel van Puttebos werd gebouwd in 1727. Ze vervangt een oudere kapel uit 1626, die hier werd gebouwd na een dodelijke pestepidemie. De door ons gekende Streek GR Groene Gordel vervoegt ons hier. In het centrum verlaten we even de GR en na een kort bezoek aan de plaatselijke St. Pauluskerk (waar recent enkele middeleeuwse muurschilderingen ontdekt zijn), stappen we binnen in de plaatselijke kroeg ‘In den Congo’. Het is al 12u30 en we krijgen toelating om onze boterhammen met een lekkere pint te consumeren.

Langs het Kerkewegpad zijn we even later snel terug op de Streek GR. We volgen de Voer terug stroomopwaarts door het ons bekende overstromingsgebied in het Twaalf Apostelenbos en komen verderop in het Park van Tervuren terecht. De tocht doorheen het mooie park doen we nu in tegenovergestelde zin dan op 29 januari van dit jaar, toen we de Streek GR Groene Gordel wandelden. Langs de mooie vijvers, het Spaans Huis en de Leuvensepoort (nu in de steigers), belanden we terug bij de beeldengroep ‘The Congo, I presume ?’, een monument dat slechts sinds 1997 hier staat en het kolonialisme aanklaagt. Het oude Koninklijk Museum voor Midden-Afrika, nu Afrikamuseum, blijft een indrukwekkend gebouw temidden van dit uitgestrekte domein.

Bij het binnenkomen van Tervuren zelf, kunnen we niet aan de verleiding weerstaan om ons nog even neer te zetten op het terras van de Foyer bij het Cultuurcentrum de Warandepoort. Lang blijven we er echter niet, want wat later begint het te regenen. Dan vergis ik me toch en volg eerst een paar honderd meters de streepjes van de Streek GR Groene Gordel, voor ik mijn vergissing besef. Niet veel later echter bevinden we ons terug onder het beschermende bladerdak van het Park en stappen voorbij de zwerfkeien op de Zevenster, een plaats waar 13 (!) bospaden samenkomen. Na het Park trekken we even het Zoniënwoud in om na een dikke kilometer de bomen achter ons te laten en de gemeente Eizer, een deelgemeente van Overijse te bereiken. Langs landelijke wegen en een kruispunt met een mooie linde bereiken we om 17u30 onder een steeds heviger wordende regenbui het centrum van Huldenberg, waar onze wagen geparkeerd staat.

5. Huldenberg - Leuven : 28,8km : 9 November 2024

De dagen worden kort, dus het is weer vroeg opstaan om op ons beginpunt te raken. Ondanks de werken in het centrum van Huldenberg, geraken we nog op tijd op de parking bij Sporthal De Kronkel. Om 9u00 stipt beginnen we er aan en al snel bevinden we ons terug in de natuur . Langs een mooie holle weg klimmen we naar de heuvelrug tussen de valleien van de IJse en de Laan, 2 zijbeken van de Dijle. Het is koud en overtrokken. Op de heuvelkam blaast de koude wind ons in het gezicht, maar door de klim zijn we al opgewarmd en kunnen onze eerste laag kleding al opbergen. Dan komen we voorbij een infobord dat ons inlicht over het feit dat we hier staan op de plaats waar zich op het eind van de Tweede Wereldoorlog (van maart 1945 tot augustus 1946) het grootste krijgsgevangenenkamp van West Europa bevond. Bijna 60.000 Duitse krijgsgevangenen waren hier geïnterneerd. Het was 250 hectaren groot en de Duitsers werden bewaakt door Britse soldaten. Oorlogen zijn blijkbaar van alle tijden, maar we mogen ons gelukkig prijzen dat we er hier al bijna 80 jaar geen meegemaakt hebben.

Na een mooie passage langs de Varrendel en dito afdaling via het smalle pad De Trapkes komen we uit in het centrum van Terlanen. We steken de hoofdstraat over en komen verderop langs de Molen van Terlanen. Het is een oude watermolen (er stond er al één in de 13^e eeuw) op de Laan, die gebruikt werd om koren te malen, maar nu niet meer in bedrijf is. Langs een bosweg gaan we nu door het natuurreservaat van Rodebos met de Laan in zijn vallei aan onze linkerkant eindelijk noordwaarts richting Leuven. We zien veel omgevallen bomen in de kronkelende beek liggen terwijl we verder wandelen op het soms erg modderige pad. Om iets na 11:00 komen we in het centrum van St. Agatha-Rode bij de St. Agathakerk.

Nu zijn we eindelijk terug in de vallei van de Dijle zelf. Het is de eerste keer dat we de rivier terugzien, sinds we erover wandelden op het ponton in Mechelen. Het is een erg laaggelegen gebied en dat merken we als we het Natuurgebied Grootbroek intrekken. Hier bevindt zich de grootste vijver in de Dijlevallei (30 hectare). Via een vlonderpad passeren we eerst even bij een uitkijktoren, vanwaar we heel wat vogels op het water kunnen observeren, waaronder een pracht van een zilverreiger. Een wat onduidelijk pad brengt ons terug op een verharde weg, die we (buiten GR) volgen tot bij het station van St. Joris Weert, waar we een open horeca gelegenheid vinden, het café ‘In de Rapte’. Hier nemen we even de tijd om onze picknick te verorberen.

Nadat de inwendige mens versterkt is, trekken we terug naar de Dijle en volgen die stroomafwaarts richting het volgende natuurgebied, ‘de Doode Bemde’. Het adjectief ‘dood’ betekent hier niet dat er geen leven is, maar dat het gebied onbruikbaar is voor de landbouw omwille van zijn lage ligging. Sinds de jaren 80 wordt het gebied bij stukjes en beetjes opgekocht door Natuurpunt en meer recent is het ook een overstromingsgebied geworden van de Dijle, dat ervoor zorgt dat het in Leuven droog kan blijven bij zware regenval. We doorkruisen een erg nat gebied in de vallei via een verhoogde berm en leren van de topogids dat dit oorspronkelijk een tramlijn was, die goederen en personen vervoerde tussen Brussel en Tienen. Dit stuk liep van Vossem naar Hamme-Mille. Het brengt ons in ieder geval met droge voeten tot bij een wandelboom iets voor Neerijse, waar we vaststellen dat het nog 11 km is tot in Leuven. Hier zoeken we de IJse terug op en volgen die tot zijn samenvloeiing met de Dijle.

De bever zou zich terug gevestigd hebben in dit gebied van de Dijlevallei, maar buiten enkele half afgeknaagde boompjes en wat glijsporen aan de rand van de beek, zien we ze niet. Na een korte pauze bij de volgende kijkhut – deze keer aan de rand van de Langerodevijver – komen we terug in wat meer open landschap terecht en tenslotte aan de Stationsstraat bij Korbeek-Dijle. De Doode Bemde laten we nu achter ons , maar we blijven de Dijle wel van dichtbij volgen. Ze meandert hier rustig door haar brede vallei en wij passeren nu en dan langs een van haar machtige bochten. Een oude bunker (van de Koningshooikt-Waver of KW linie) doet ons even terugdenken aan de Tweede Wereldoorlog , maar we worden weer naar het heden gebracht als we verderop via een tunnel onder de E 40 door wandelen. We komen terecht in het Egenhovenbos, waarvan ook grote delen onder water staan. De hoger gelegen wandelpaden brengen ons toch droogvoets tot aan de Celestijnenlaan en wat verder aan het Arenbergkasteel.

Dit gebouw en zijn

omliggende park is een goede 100 jaar in handen van de Leuvense universiteit gekomen en één van zijn campussen geworden. Wetenschappen worden hier onderwezen en als we verder wandelen belanden we in het ‘Sportkot’, waar zich de gebouwen en sportvelden van de campus Lichamelijke Opvoeding bevinden. Via een voetgangerstunnel onder de Leuvense Ring belanden we in het prachtige Groot Begijnhof, één van de grootste van Vlaanderen. Men waant zich hier in de Middeleeuwen als men de vele toeristen en fietsen even wegdenkt. En dan is het niet ver meer voor we om 17:00 in het epicentrum van Leuven op de Oude Markt terechtkomen. Aan deze ‘langste toog ter wereld’ is het niet moeilijk om een tafeltje vrij te vinden en dan is het genieten van een lekkere pint en nog wat napraten over de volbrachte wandeling door het Dijleland. Er blijven dan nog een paar honderd meters over tot op het Hogeschoolplein waar we bij het Pauscollege de cirkel volledig rond maken en de topogids van de Streek GR kunnen opbergen in onze rugzak.