Inleiding
1. Moreton-in-Marsh – Bourton-on-the-Water
2. Bourton-on-the-Water – Winchcombe
3. Winchcombe – Broadway
4. Broadway – Moreton-in-Marsh
Inleiding
7 Jaar na het beëindigen van ons GR5-avontuur, willen we, de 3 wandelbroers, de draad nog eens opnemen. We willen er voor een korte periode op uit trekken om te genieten van het wandelen in een prachtige streek.
Voor de gelegenheid hebben we de Cotswolds uitgekozen. Een regio in Midden-Engeland ten westen van Oxford, die ik reeds 17 jaren geleden bezocht. De omgeving en de sfeer waren mij zeer goed bevallen: rustieke huisjes, gezellige dorpjes,
golvend landschap doorsneden door heggen en muurtjes en bevolkt door schapen. Het gebied wordt doorkruist door vele wandelpaden. Aanvankelijk wilden we de “Cotswold Way” afstappen. Maar door een gebrek aan tijd (de “Cotswold Way” is 164 km lang en vraagt 6 à 10 stapdagen), zagen we ons verplicht er een wandelvakantie van 6 dagen (1 dag op, 4 wandeldagen, 1 dag terug) van te maken. Dus werd het een “circular walk”, “The Cotswold Round“, vanuit Moreton-in-Marsh, via Bourton-in-the-Water, Winchcombe, Broadway terug naar Moreton-in-Marsh. Geen al te zware opdracht, wandelsgewijs gezien, maar
het geeft ons de gelegenheid om links of rechts een kasteel, dorpje, pub of andere bezienswaardigheid te bezoeken.
Maandag 26 mei vertrekken we uit Belgie en via de Chunnel zijn we in enkele uren in Engeland. Niet vergeten links te rijden. Een beetje voorbij Oxford passeren we het geboortehuis van Winston Churchill en we kunnen niet nalaten om even een groet te brengen aan het graf van deze grote staatsman op het typisch engels kerkhofje van Bladon met het al even onvermijdelijke typisch engelse kerkje.
Rond 17.00u belanden we in Moreton-in-Marsh waar we onze intrek nemen in het B&B Acacia. Hopelijk laat het engelse klimaat ons niet in de steek, alhoewel ……… we zijn er op voorbereid!!
1. Moreton-in-Marsh – Bourton-on-the-Water : 19km
Na een stevig “english breakfast” zijn we klaar voor een eerste wandeldag. We lopen eerst nog even langs de dinsdagmarkt in het centrum en daarna gaat het in zuidelijke richting naar Longborough. De Cotswolds zijn doorkruist met wandelwegen en wij volgen vandaag vooral de “Monarch’s Way“.
We wandelen door een typisch engels landschap met links of rechts een gemengde haag met af en toe een doorkijkje, een solitaire, eeuwenoude eik ergens midden in een veld. En hier en daar tussen de “rolling hills” van de Cotswolds ligt er dan een verstild dorpje, de huizen gebouwd in de lokale zandsteen, geschaard rond de “common green” of een “pond” met daarbij natuurlijk de “wool church” gebouwd in normandische of gotische stijl met de afgeplatte toren en het kerkhofje met scheefgezakte grafstenen.
Enfin, we bereiken Longborough en wippen even binnen in St. James’s Church.
Daarna gaat het richting Donnington en we lopen langs de weiden waar de Slag van Donnington (ook genoemd de Slag bij Stow-on-the-Wold) in 1646 uitgevochten werd. We worden verwelkomd door een vriendelijk poesje van Donnington Manor. Het dorpje zelf laten we links liggen. Een beetje verder, in Broadwell, is het tijd om de Fox Inn te bezoeken en te proeven van een “local brew”.
We hebben tot nu toe geluk gehad met het weer; het regende nog niet, toch zijn onze schoenen en broeken reeds bemodderd dank zij de overvloedige regen van gisteren. Stow-on-the-Wold komt in zicht en het wordt stilaan tijd voor onze lunch. In de Kings’ Arms bestellen 
we een “shepherd’s pie” met een engelse pint. Na het eten is er nog even tijd om de toerist uit te hangen en we bezoeken de St. Edward’s Church en een “antiques bookshop” (t.t.z. tweedehandsboeken). Daarna blijven we de Monarch’s Way volgen richting Upper Slaughter. Maar daar zullen we nooit geraken, want onderweg lopen we ergens verkeerd en we belanden in Lower Slaughter. Weer zo’n mooi, goed geconserveerd Cotswold dorpje met een watertje dat dwars door het centrum loopt.
Ondertussen valt er al een tijdje een fijne “drizzle” uit de lucht. Niet genoeg om echt nat te worden, maar voldoende om te verlangen naar ons eindpunt. En dat is niet zo ver meer. Nog een kilometertje en we belanden in Bourton-on-the-Water, het Venetië van de Cotswolds, en rond 17.30u bereiken we ons B&B Windrush View.
2. Bourton-on-the-Water – Winchcombe : 21km
Andermaal starten we de dag met een stevig english breakfast, maar vandaag voor mij zonder de bonen.
Rond 9.00u verlaten we onze B&B Windrush View, gelegen langs de Windrush rivier, en volgen we de Windrush Way gedurende de voormiddag.
De weersvoorspellingen zijn vandaag niet zo positief en we vertrekken daarom vandaag in onze regenbroeken en -jassen. De eerste honderden meters lopen we langs de Windrush, maar daarna leiden de waymarks ons door weiden en langs heggen. We wandelen door een bos langs modderige paden via een gehucht Aston Farm en bereiken na enige tijd weer de Windrush rivier.
Die blijven we volgen over een voetbrug, langs een golfterrein totdat we het eerste dorpje, Naunton, bereiken. We lopen even langs een “dovecote” (= duivenkot) en de St. Andrew’s Church.
Van nu af aan volgen we de de “Warden’s Way” richting Guiting Power. Van ver zien we reeds de kerk, die een beetje buiten het centrum ligt. Het is ondertussen reeds 12.00u en we hopen hier een pub te vinden voor een natje en een droogje. Sinds Naunton is het zonder ophouden zachtjes blijven regenen. In het centrum vinden we de pub “Farmers’ Arms” en ze serveren er een “ploughman’s dinner”.
Na een uurtje pauze besluiten we verder te wandelen in de regen langs brede goed begaanbare, maar modderige bospaadjes met hier en daar een boerderij. Totdat we eindelijk Sudeley Castle in zicht krijgen. Links en rechts vangen we een glimp op van het kasteel, maar doorweekt door de regen zijn we niet echt in de stemming voor een bezoekje. We wandelen nog even door het kasteelpark en bereiken zo het “castle gatehouse” en dan is het niet ver meer naar onze eindbestemming. Winchcombe, waar we in de hoofdstraat ons hotel “The White Hart Inn” vinden.
3. Winchcombe – Broadway: 21km
Vandaag volgen we dan eindelijk de “Cotswold Way”. Het regent niet als we vertrekken, maar we zijn er op voorzien. Al snel komen we in de
regelmaat van “kissing gates” en andere poortjes, voetbruggetjes, heggetjes en “dry stone walls“. Ook al regent het niet, de voetpaden zijn nog oververzadigd van de neerslag van de voorbije dagen. Wandelend door velden kleeft de modder aan onze schoenen en wandelend door de weiden worden de grootste brokken er weer afgewassen.
Na een tijdje komen we voorbij de ruines van Hailes Abbey, waarvan nog enkele bogen overeind staan. We lopen een eindje langs de fruitbomen van Hayles Fruit Farm en bereiken Beckbury Camp, een verdwenen fort op een berg uit het ijzeren tijdperk. We dalen stilaan de heuvel af en belanden in Wood Stanway, een gehucht van Stanway. In Stanway zelf passeren we een oude watermolen, die nog werkt, en lopen even binnen in de parochiekerk en staan even stil bij het graf van een vrouw die haar man 56 jaar overleefde.
Na nog wat weiden en poortjes bereiken we Stanton, een bijna te perfect Cotswold dorpje, gebouwd in de 17de eeuw, de gouden eeuw van de Cotswold architectuur. Op het einde van het dorp vinden we de ideale plaats voor onze middagpauze: de Mount Inn. In de Cotswolds heeft elk dorpje met enige toeristische waarde wel een pub die rond de middag gefrekwenteerd wordt door toeristen en locals.
Na de lunch doet de zon zijn best om door de wolken te breken en we kunnen onze regenjassen uitlaten. Er volgt nu een stevige klim om uit de vallei naar de Shenberrow Hill te klimmen. Dan lopen we een tijdje horizontaal totdat we besluiten om even niet meer de Cotswold
Way naar Broadway te volgen, maar een omweggetje te volgen naar Snowshill, nog zo’n pittorek dorpje. We lopen even door een bos van de National Trust, waar we orchideeën aantreffen. Dan volgt een afdaling naar Snowshill en brengen we een bezoek aan Snowshill Manor om er te genieten van een “English afternoon tea” met “scones and clotted cream”.
Dan volgen nog de laatste kilometers naar Broadway, terwijl we in de verte aan de andere kant van de vallei reeds de Broadway Tower zien, die we morgen zullen bezoeken. Van verre zien we reeds de St.Michaels Church liggen en eenmaal daar is het niet ver meer naar onze B&B Southwold House. Broadway is ook weer zo’n typisch Cotswold dorpje met prachtige huizen uit de vorige eeuwen.
4. Broadway – Moreton-in-Marsh: 23km
Vandaag volgen we de Cotswold Way tot Chipping Campden en daarna de Monarch’s Way tot Moreton-in-Marsh. Eerst maken we nog een omweggetje langs de eerste parochiekerk van Broadway (the Old Church, St.Eadburgha), die 1,25km verwijderd is van het huidige centrum van Broadway. 17 Jaar geleden werden we door klokkengelui naar dit kerkje gelokt. Toen we het kerkje binnengingen, zagen we 6 mannen die op aangeven van één van hen (de dirigent) een prachtig kerkklokkenconcert ten beste gaven.
Spijtig genoeg nu gesloten, dus vervolgen we onze weg richting Broadway Tower op een hoogte van 313 meter. Het duurt even voordat we de toren te zien krijgen omdat de bergrug in mist gehuld is. Als we de toren bereiken heeft het geen zin om hem te beklimmen om van het landschap te genieten, want we kunnen geen 100m ver zien. Geen panoramische foto’s van dit deel van de Cotswolds dus.
Dan volgt een lange, geleidelijke afdaling naar Chipping Campden door weiden, een bosje, langs een picknickplaats, door graanvelden en tussen heggen. Na enkele kilometers bereiken we Dover’s Hill, noordwestelijk van Chipping Campden. Hier gaan vanavond de Dover Games door, beter bekend als de Cotswold Olimpicks. De voorbereidingen zijn nog volop aan de gang. Verder dalen naar Chipping Campden waar we rond 12u aankomen. In de Red Lion zijn we welkom, ook met “muddy boots”.
Daarna nog even rondstruinen in het dorp en 1½u later zijn we weer onderweg naar Broad Campden. De wolken worden donkerder, de wind blaast harder, maar de regen blijft uit.
We haasten ons naar Blockley, waar er een pub zou zijn, maar spijtig genoeg lopen we de verkeerde kant uit zonder een pub te vinden. Dan maar verder naar het eindpunt van onze 4-daagse. Onderweg passeren we langs Batsford Park, maar ook daar vinden we in de cafetaria niets naar onze goesting. Door weiden met koeien en boterbloemen bereiken we uiteindelijk rond 17.00u Moreton-in-Marsh.
Onze 4-daagse zit erop: leuke streek, die Cotswolds, mooie wandelingen, vriendelijke mensen, ….. alleen had het weer een beetje minder engels mogen zijn.
