GR12 Wallonië

 

 

GR12 Wallonië

 

 

Brussel – Le Culot (27,2 km ) : 18 juni 2019

 

Manneke Pis

Een maand na onze vorige etappe staan we om kwart na negen weer op de Grote Markt in Brussel.  Voor het eerste gedeelte moeten we slechts de toeristenstroom volgen, die ons in enkele minuten tot bij één van onze bekendste, maar ook kleinste landgenoten brengt, Manneke Pis. Vervolgens worden we langs een deel van de eerste 13e eeuwse stadsomwalling geleid. Een deel hiervan zou vorig jaar in november ingestort zijn, maar daar merken we hier niet veel meer van.

Langs de Kapellenkerk en de OLV-ter-Zavelkerk komen we langs een parkje aan de Kleine Zavel waar de graven van Egmont en Hoorn vanop een hoogte de omgeving domineren. We maken ook kennis met onder andere Mercator en Dodoens voor we in de Wolstraat voor het Egmontpaleis staan.  Het paleis kunnen we niet in, maar we worden wel door het ernaast  gelegen Egmontpark geleid, weerom een kleine groene long in deze wereldstad. Wat verder staan we dan voor het indrukwekkende Justitiepaleis, dat al tientallen jaren in de stellingen staat. We steken het Poelaertplein (architect van het paleis) over langs het Monument voor de Belgische Infanterie en genieten wat verder van het uitzicht dat we hier hebben over het centrum van onze hoofdstad.

Justitiepaleis, Brussel

Met een lift dalen we enkele tientallen meters af en komen beneden terecht in de Marollenwijk. Grote getekende taferelen op blinde muren brengen wat kleur in deze wat armoedige buurt. Dan gaat het in rechte lijn door naar de Hallepoort op de Kleine Ring. Het is de enig overgebleven poort van de 2e stadsomwalling (14e eeuw) en we staan even stil om het te bewonderen. We wandelen voorbij de St. Gilliskerk en het gemeentehuis voordat we tenslotte aan ons volgende groene traject komen, het Park van Vorst. Dit is één van de Brusselse parken, die bevolkt is geraakt met parkieten.  Via een groene berm waarvan we terug een mooi zicht hebben over Brussel,  worden we het Dudenpark ingeloodst.

Als we wat later via een mooie poort terug uit het park komen, zien we de St. Augustinuskerk, die zich op het Hoogte Honderdplein bevindt.  Zoals je kan denken ligt deze wijk in Vorst op ongeveer 100 m hoogte, naar het schijnt het hoogste punt van Brussel.  Dan kan het van hier alleen maar bergaf gaan en dat gebeurt ook in de Coghenlaan, waar we door een mooie wijk wandelen (komt  het door de vele klimrozen die hier nu in bloei staan?).  We zijn nu in Ukkel aanbeland en komen langs de Pieterskerk voor we op de Brugmanlaan terecht komen ter hoogte van het Heldenplein. Aan de overkant komen we bij “ ’t Hof ten Horen” (Le Vieux Cornet). Charles de Coster liet hier zijn Tyl Uilenspiegel nog een avontuur beleven.  Er staan enkele tafeltjes buiten en we laten ons verleiden om ons even neer te zetten met een pint.

Sint Augustinuskerk, Brussel

Na de mooie holle Crabbegatweg, kiezen  wij ervoor om via het Wolvendaelpark verder te gaan. Langs wandelpaden met namen van striptekenaars komen we buiten het park direct uit bij de begraafplaats van Ukkel. En daar moeten we even door lopen. Natuurlijk moeten we even het graf van Hergé bezoeken en gelukkig is het vrij goed aangegeven. Het kerkhof is ‘volzet’  en het is hier ondertussen door minder onderhoud een kleine wildernis aan het worden.  En dat heeft wel zijn charmes. Aan het station Kalevoet gaan we via een tunnel onder de sporen door en wat verder volgen we de Geleytsbeek tot aan de Nekkersgatmolen. Het is een mooie wandeling doorheen een verrassend groen landschap.  Verder verlaten we het Brussels Gewest en komen om 13u20 in Drogenbos uit bij de St. Niklaaskerk.

Kasteel van Beersel

We trekken langs het grote domein van het kasteel Calmeyn en wandelen door het mooi aangelegde park Frankveld. We steken via een ijzeren brug een spoorweg over en volgen die tot we boven de velden  het kasteel van Beersel zien uitsteken. Op het grasveld naast de slotgracht van dit waterkasteel zetten we ons neer om onze picknick te gebruiken, die we daarna nog doorspoelen op het terras van de plaatselijke brasserie. Langs kleine, overgroeide paadjes, langs bermen bezaaid met prachtige, rode klaprozen en weiden waar het pas gezaaide mais nog maar net boven de grond uitkomt, bereiken we het Begijnbos. Hier profiteren we even van de schaduw voor we de laatste afdaling naar Dworp inzetten.

De GR 12 maakt langs de traag kabbelende Meerbeek een grote bocht rond het centrum van Dworp en dan gaat het weer langs steeds kleinere paadjes tot we ter hoogte van de Moulin des 7 Fontaines bij de vijvers van Zevenbronnen uitkomen. Hier stappen we op de taalgrens met links van ons de gemillimeterde velden van de immense Golf Club 7 Fontaines. We laten Vlaanderen achter ons als we onze laatste GR stappen van vandaag richten naar het gehucht Le Culot.

 

 

Le Culot – Henripont (31,9 km ) : 16 juli 2019

Vandaag gaan we niet rekenen op het openbaar vervoer. We zetten een auto aan het eindpunt in Henripont en rijden met een andere naar Le Culot waar we om 8u30 vertrekken voor onze eerste volledig Waalse GR 12 dag. Het begin vandaag  is al mooi, echt wat men van een GR verwacht. Smalle paadjes tussen groene velden afgewisseld met passages door slaperige dorpjes. Af en toe wat asfalt, maar niet overdreven en voor we het weten, staan we om 10u al aan de rand van het Hallerbos. Het is juli en de hyacinthentijd is al voorbij, maar die hebben we vroeger al eens meegemaakt. Juist uit het bos,  begroet de E19 ons met zijn constant gezoem. In de vallei van de Hain onder ons zien we de eerste huizen van Braine-le-Château (Kasteelbrakel). Langzaam dalen we ernaar af en pikken onderweg de GRP 127 op, het nieuwe parcours van het oude Tour du Brabant Wallon.

Ittre

Uiteindelijk komen we beneden in de vallei uit bij de slotgracht rond het plaatselijk kasteel, tot halfweg de 17e eeuw bezit van de graven van Hoorn.  Het is nu privé bezit. We komen langs de plaatselijke watermolen en  brengen om 10u45 een bezoek aan de plaatselijke Eglise St. Rémy en de schandpaal op het marktplein. Het is even zoeken maar we vinden even later toch een caféetje open waar we even kunnen neerzitten.  Ons bezoek loopt een beetje uit en het is dan ook al middag als we Chapelle Notre Dame au Bois bereiken.  Ittre ligt hier maar een 5 km vandaan. Onderweg  worden we dwars door een paar koeienweiden gestuurd, dus het is even oppassen dat we niets mee nemen onder aan onze schoenen. Zonder ongelukken bereiken we een paadje dat ons tot in Ittre brengt. Langs het plaatselijk chateau en de St. Rémykerk bereiken we het centrum.

Voormalig middelpunt van België

Tijd voor de picknick. We zetten ons op een bank in het centrum naast enkele tennisvelden en versterken op ons gemak de innerlijke mens. Als we wat later verder gaan, treffen we op een pleintje wat verderop een monumentje aan, gemaakt van enkele molenstenen. Dit zou het geografisch centrum van België aanduiden. Ondertussen is dit – onder andere omwille van het feit dat de Oostkantons niet in de berekeningen waren opgenomen – in 1998 verplaatst naar Nil-St-Vincent, een dorp een 30-tal kilometer ten oosten hiervan.  Het monument  blijft echter wel staan hier. We verlaten Ittre en laten ons langs kleine veldweggetjes heuvel op en dan dalwaarts verder voeren tot we een halfuur later bij het kanaal Brussel-Charleroi staan.  Via de met bloembakken versierde brug bij Asquemont steken we om 14u het water over en  duiken aan de overkant een mooi pad in dat hier en daar wat overgroeid is, maar wel aangenaam om te wandelen.

Kanaal Brussel-Charleroi

Om kwart voor drie komen we aan in het dorpje Virginal. Ook hier heeft men op geen bloem meer of minder gezien. Echt un village fleuri ! Buiten het dorp worden we weer de heuvels in gestuurd. Wel vermoeiend, maar de uitzichten zijn toch de moeite waard.  Als we tenslotte bij het Bois de Houssière komen, wacht ons een teleurstelling.  Een plakkaat vertelt ons dat men op het moment ‘des travaux  de transformation’  (wat dat ook mag betekenen) aan het doen is in het bos en we worden vriendelijk verzocht tussen 15 mei en 31 juli hier niet door te stappen.  We besluiten te doen alsof onze neus bloedt en stappen toch het bos in. Het is een prachtig woud en als we wat verder een trio wandelaars onze kant zien uitkomen, vertellen ze ons dat er geen probleem is om verder te wandelen.  En zo kunnen we dan meer dan 3 kilometer lang genieten van het groen. We raken even de westkant van het bos, waar het nog maar 1 km wandelen is tot in Braine-le-Comte en draaien dan naar het oosten om na nog wat groen tenslotte de bomen achter ons te laten en we het kerkje van Henripont voor ons zien opdoemen. Het is net 17u30 als we bij onze auto aankomen.  Het was weer een gevulde dag met een mooi parcours overgoten door een gulle zon.

 

 

 

Scroll naar boven