14. GR Groene Gordel
1. Kortenberg – Grimbergen (27 km) : 18 februari 2023
Kortenberg wordt het beginpunt van onze wandeling rond Brussel, die we in 5 stapdagen gaan proberen te volbrengen.
We laten onze auto achter aan het station en trekken de lege velden in ten oosten van onze nationale luchthaven Zaventem. De controletoren zien we boven de horizon uittorenen net zoals de kerktoren van Steenokkerzeel. Met de regelmaat van een klok verschijnen uit het oosten vliegtuigen, die boven onze hoofden de afdaling voltooien naar het vliegveld. Spijtig van de CO2 uitstoot, maar ik vind het nog altijd indrukwekkend om zo een gevaarte in de lucht te zien. Al snel doorkruisen we het plaatsje Lemmeke, waar volgens onze topogids op 15 februari 1961 (op 3 dagen na juist 62 jaar geleden) een Boeing 707 neerstortte, wat het leven kostte aan 73 mensen.
Onze weg gaat verder en na het kruisen van de Haachtsesteenweg duiken we voor het eerst vandaag het groen in. De paden worden erg modderig en we belanden zo aan de achterkant van een woonwijk , waar we de Ribaucourtdreef vinden, die we verder volgen. We komen in het Hellebos terecht, dat doorsneden wordt door beekjes en grachten. We laten het bos achter ons en komen terecht op de Kampenhoutse Steenweg, vanwaar we in de verte tussen de bomen door nog de torentjes van het kasteel de Ribaucourt kunnen onderscheiden en recht voor ons de stevige romaanse kerktoren van het plaatsje Perk zien. De Hondenbergweg leidt ons tussen de velden door verder weg van Perk en zo komen we om 11u bij de wandelboom, waar de GR Dijleland onze Streek GR vervoegt.
Aan de rand van het Snijsselsbos gekomen, zetten we ons even neer op een omgevallen berk om een tas warme thee te nuttigen. De GR voert ons verder langs een prachtige dreef doorheen het bos en zo bevinden we ons in Elewijt. Bij de St. Hubertuskerk aangekomen, zien we dat het café ‘In den Prins’ open is. Het is al bijna middag en de bazin vindt het goed dat we bij een tas koffie onze boterhammen opeten. Een half uurtje later verlaten we de warmte van het gastvrije café en steken de Tervuurse Steenweg over. Voor we de drukke E 19 onderdoor gaan via een kleurrijk versierde tunnel, krijgen we gezelschap van de GR 128 (Wissant-Aachen), zodat we nu als het ware op een GR snelweg terecht gekomen zijn. Toch komen we bijna geen wandelaars tegen vandaag.
Een lange, kaarsrechte dreef brengt ons bij het Rubenskasteel. Onze beroemde schilder bracht er de laatste jaren van zijn leven door. Onze volgende ontmoeting is met de Zenne. Die stroomt hier meanderend door het landschap richting de Sluistoren, waarvan we in de verte nog de overblijfselen zien staan. Het is alles wat er nog overblijft van een oude watermolen. Via de Plasstraat bereiken we de doorgang onder een spoorwegbrug (spoorverbinding Brussel-Antwerpen). Men heeft hier van een grauwe tunnel een mooi kunstwerk gemaakt ter ere van Rubens. Knap gedaan ! Ondertussen zijn we ook al verschillende infopanelen voorbij gewandeld , die er ons aan herinneren dat er hier in de Eerste Wereldoorlog (voornamelijk september-oktober 1914) vrij veel gevochten is tussen de Duitsers en de Belgen (de 2 Uitvallen uit Antwerpen). Via een fiets-voetgangersbrug bereiken we het centrum van Eppegem, waar we het café Rubenshof binnengaan.
Er is blijkbaar net voor ons een flinke groep wandelaars binnengevallen, maar we vinden nog een tafeltje en nemen even de tijd om wat uit te blazen met een drankje. We zoeken terug de Zenne op bij de verkeersbrug en nemen verder het sinds kort aangepaste traject van de Streek GR op langs de linkeroever. Ondertussen hebben we afscheid genomen van de GR 128 en de Streek GR Dijleland. Aan de overkant van de Zenne staart een Schotse hooglander (het rund wel te verstaan, niet een mens) ons nieuwsgierig na vanuit het Dorent -Nelebroek natuurgebied.
Een beeld dat minder in het landschap past, vangen we wat later op van de koeltorens van de Vilvoordse Electrabel-electriciteitscentrale. Het is een van de elektriciteitscentrales op gas, die recent meer in het nieuws gekomen zijn door de kernuitstap en de oorlog in Oekraïne. We moeten nog enkele honderden meters asfalt verwerken voor we aan het gehucht Verbrande Brug komen. Via de grote hefbrug belanden we achter de kerk op de Grote Kerkvoetweg.
Erg groot is deze voetweg niet, maar wel erg lang. Meer dan 1,5 km voert het ons langs achtertuintjes en tenslotte ook langs de Veldkantkapel. We bevinden ons al in Grimbergen, maar rechtstreeks naar het centrum voert de GR ons natuurlijk niet. Eerst maken we nog een omweg langs de Poddegemhoeve en de Tommenmolenstraat (waar op enkele knotwilgen een paar prachtige anijskurkzwammen groeien) brengt ons wat verder natuurlijk bij de Tommenmolen. Hier krijgen we gezelschap van een oude bekende, de GR 12. Die zal samen met ons Grimbergen doorkruisen voor zijn weg naar B
russel te vervolgen. We volgen de Maalbeek verder langs de Charleroyhoeve en de Liermolen tot we om 15u40 in het centrum van Grimbergen bij de prachtige St. Servaasbasiliek uitkomen.
De gevel is niet echt inspirerend, maar het interieur vereren we toch met een bezoek. Gezien de volgende etappe naar Ternat een erg lange gaat worden, besluiten we ter plekke om er vandaag nog een kilometer of zo bij te doen. Het is trouwens nog niet laat en onze bus naar Kortenberg vertrekt pas om 17u. Zo hebben we nog tijd om het Prinsenbos en het Prinsenkasteel te bezoeken. Maar dan loopt het mis. Als we het bos uitkomen raken we het spoor bijster. Ook hier is de route recent verlegd, maar we zien nergens roodgele streepjes, die ons de weg verder wijzen. We besluiten dan maar om de bushalte op te zoeken aan de stelplaats op de kruising van de Wolvertemse en Brusselse Steenwegen. Onze eerste stapdag zit erop. Volgende maand hopelijk breien we er een vervolg aan.
2. Grimbergen - Ternat ( 34km) : 8 April 2023
Het is nog donker als we om 6u ’s morgens vertrekken uit Heverlee. Voordeel is dat het op de ring rond Brussel nog rustig is en we ruim op tijd aan het station van Ternat staan , nadat we onze auto achtergelaten hebben aan de rand van die gemeente. Met de trein en de bus bereiken we het beginpunt van onze wandeling aan de rand van het Prinsenbos in Grimbergen om iets na half negen. Hier pikken we de draad van de Streek GR Groene Gordel terug op, waar we die de vorige maal kwijt gespeeld waren. Na de buitenwijken van Grimbergen, komen we aan de Maalbeek voorbij de ’s Gravenmolen, de oudste watermolen van Grimbergen (al vermeld in 1220 en nog in dienst tot 1964). Het zal niet de laatste molen zijn, die we vandaag passeren.
Langs het Nekkerbos (nu beheerd door Natuurpunt en deels in gebruik als overstromingsgebied) kunnen we aan de einder nog de hoogste bol van het Atomium onderscheiden. We komen we even later terecht in de gemeente Meise en nadat we via een voetgangersbrug de A12 zijn overgestoken, belanden we voor de Plantentuin van Meise. We zijn er nog voor het openingsuur (10u) en besluiten een bezoek uit te stellen naar een andere datum, want we hebben nog heel wat kilometers voor de boeg. Langs de zuidrand van de Plantentuin, belanden we even in Wemmel en dat zien we aan de straatnaambordjes in onze twee voornaamste landstalen. Na de korte episode doorheen een sjieke villawijk , bereiken we bij de oude Amelgemmolen de groene Bosweg, die ons tot bij het grote kerkhof van Meise brengt. We vervolgen onze weg doorheen het nu wat groener landschap en verlaten even de weg om de oude kapel (1637) van Amelgem te bewonderen, dat hier wat verborgen tussen het groen ligt.
Ter hoogte van de Duivelschuur bij de Grote Amelgemhoeve kunnen we in de verte nog de hoge gebouwen van Brussel en het hoogste gedeelte van het Atomium onderscheiden. Langs de Kleine Amelgemhoeve worden we een lange, kaarsrechte dreef ingeleid, die ons tot in de buitenwijken van Ossel brengt. Een bank doet ons besluiten om een korte lunchpauze in te lassen. Om 11u komen we voorbij de St. Jan de Doperkerk en het Estaminet Ossel-Star. Het is al open, maar we stellen onze eerste drinkstop nog even uit. Buiten het kleine dorp belanden we terug tussen de landerijen. We bevinden ons hier al een tijdje in de Brabantse Kouters. Dat is een streek in het noordwesten van Vlaams Brabant met een gevarieerd landschap van hagen, heggen, houtkanten, dreven, holle wegen en knotbomenrijen. We passeren een grote, zwaar geknotte boom en wandelen wat verder langs een wandelboom. Terwijl wij verder rond Brussel blijven wandelen, slaat de GR 126 hier de richting naar Brussel in om veel verder tenslotte in de vallei van de Semois te eindigen.
Wij richten onze schreden verderop echter noordwaarts en bereiken zo doorheen het golvende landschap de Brusselsesteenweg, die we prompt terug verlaten westwaarts. Eerst over kasseien en daarna over asfalt, komen we op de top van de Steenberg uit bij een oude oriêntatietafel van de VTB. We bevinden ons nu op de van west naar oost lopende scheiding van het wat vlakkere gedeelte van Noord-Vlaanderen en het wat meer heuvelachtige gebied ten zuiden ervan. Van hier af dalen we weerom af naar de volgende vallei, die van de Grote (weeral) Molenbeek. Onderweg komen we nog langs het Spanjaardshof, een grote hoeve, waarvan de voorloper hier reeds stond in de 16e eeuw. Deze valt echter niet op door zijn grote ouderdom, maar eerder door het enorme aantal paasbloemen, die hier in de voortuin staan te bloeien. We komen in het centrum van Mollem terecht , maar van de 2 café’s hier is er geen enkele open. Dat bewijst maar weer dat je tijdens je wandeling geen open café (die van Ossel) voorbij mag gaan zonder er binnen te gaan. Hoe lang gaat het immers nu nog duren voor we er nog één tegen komen ?
Dus laten we de mooie St. Stephanuskerk met zijn charmante spits (die eigenlijk geen spits is !) achter ons en trekken terug de velden in. Langs een drassig gebied en smalle, modderige paadjes tussen omheiningen met schrikdraad steken we bij het station van Mollem een spoorlijn over en spoeden ons richting Paardenbos (het is ook een Geboortebos zoals blijkt op het infopaneel). We lopen langs de rand ervan en steken het beekje de Kissenzijp over, waarna we wat verder een kaarsrechte landweg, bezaaid met waterplassen van de vorige (natte ) dagen, voorgeschoteld krijgen. Eenmaal dat achter de kiezen, komen we aan in Mazenzele. Hier wijken we even af van de GR en brengen een bezoek aan de befaamde dries, eigendom van de plaatselijke schuttersgilde, waarvan twee enorme ‘staande wippen’ op een veld naast de dries onze aandacht trekken. Tot onze opluchting treffen we in het dorp ook het café ‘Den Bruinen’ aan, dat nog open is ook. Hier kunnen we tenslotte even neerzitten en onze overgebleven boterhammetjes opeten bij een tas thee of iets anders ! Het is ondertussen al bijna 14u
.
Na een half uurtje zoeken we terug de GR op en trekken verder richting Kravaalbos. Dit oude bos ligt op de grens met Oost-Vlaanderen en we trekke zelfs even die provincie in. Anemonen en zelfs al enkele hyacinthen kleuren de bodem en we passeren ook een vijver, ontstaan door de winning van zandsteen, waar vele kerken in de omgeving mee zijn gebouwd en volgens de topogids ook de St. Michielskathedraal in Brussel. Vrij snel zijn we het bos uit en Vlaams Brabant terug ingewandeld, waar we de Gentsesteenweg oversteken in Asse-ter-Heide. Vanop een smal voetpad tussen de weiden, zien we in de verte de torenspits van de St. Hubertuskerk. Dat de lente in het land is, merken we ook aan de gele sleutelbloempjes, die we nu meer en meer zien langs de wegkant. De GR stuurt ons langs enkele smalle voetpaadjes tenslotte tot in het plaatsje Asbeek, waar we achter de café Stylemans op de hoofdstraat uitkomen. De zon is ondertussen al een tijd van achter de wolken tevoorschijn gekomen en we besluiten onze dorst te lessen in het voornoemde café, waar op de deur uitnodigend een geelrode GR sticker plakt.
De laatste kilometers van de dag voert de Streek GR ons doorheen velden en dreven via een grote bocht (waarschijnlijk om een groot industrieterrein annex winkelcentrum tegen de E40 gelegen te vermijden) richting Ternat. We missen nog even een afslag, afgeleid door een kudde schapen met vele schattige lammetjes, maar bereiken even later toch de E40, die we wat verder oversteken. De smalle voetweg 25 missen we echter niet en die brengt ons via een modderig paadje op de Kerkweg, waarna we doorheen een smalle tunnel het centrum van Ternat binnenwandelen bij de indrukwekkende St. Gertrudiskerk. Hier eindigt onze wandeling vandaag. Het is 17u30 en tijd om onze wagen terug op te zoeken aan de rand van Ternat. We brengen nog een kort bezoek aan Affligem café en keren dan terug huiswaarts.
3. Ternat - Halle : 35km : 26 Mei 2023
Het ziet er goed uit voor de volgende 2 dagen. De weersvoorspellingen zijn OK en we hebben de zonnecrème in onze rugzakken gestoken. Een treinreis van een goed uur brengt ons terug in het station van Ternat, vanwaar we na een kwartiertje terug bij de kerk van het stadje staan. Maar het begint niet echt vlot. We moeten even zoeken voor we de eerste geelrode streepjes, die ons uit de bebouwde kom moeten brengen vinden (het stond nochtans perfect in de topogids gedrukt : “Rechtsaf door de mooie Dreef …”). Tussen de schoolgaande jeugd door laveren we van straat naar straat tot we bij de Keurebeek tenslotte de laatste huizen van Ternat achter ons laten. We wandelen al direct in het groen en even later ook onder de spoorlijn Brussel-Gent door. Langs smalle paadjes door groene weiden brengt de GR ons bij de St. Remigiuskerk van Wambeek. We stoppen even om een mooi gedicht van de plaatselijke dichter Pol De Mont te lezen en worden ervan op de hoogte gebracht dat kerkuilen regelmatig een nest in de toren hebben.
We worden weer het groene Pajottenland ingestuurd tot de rust ruw verstoord wordt door de superdrukke Ninoofsesteenweg. Aan de overkant dalen we al snel een schaduwrijk loofbos in voor we wat asfalt onder de voeten krijgen. Op de Tomberg passeren we de overblijfselen van een oude windmolen. In 1921 viel die om en werd niet meer heropgebouwd. Enkele honderden meters verder bij de gesloten Taverne Tomberg stellen we vast dat de GR wandelboom enkele wegwijzers mist . De GR 512 vervoegt ons hier op en af voor de rest van de dag. Een mooie gravelweg brengt ons tot in St. Martens-Lennik. We passeren de drukke St. Godelieve middelbare school (het is zeker speeltijd) en belanden aan de voet van de grote trap naar de St. Martenskerk. Voor we de kerk zelf met een bezoek vereren, zetten we ons even neer om een opkomende honger te stillen met een snack.
We gaan terug de mist in als we de ‘Lange Tramweg’ missen en even een verkeerde weg inslaan, maar we bevinden ons even later toch op de oude bedding die ons (bijna) linea recta naar het centrum van St. Kwintens-Lennik brengt. Op het centraal gelegen Marktplein maken we even kennis met Prins, de trots van Brabant, symbool van het Belgische trekpaard (we zien er nochtans niet veel in deze streek). Langs een smal paadje tussen enkele huizen door verlaten we het drukke plein. We dalen af naar de Diepenbroekbeek en trekken terug de velden in deze keer langs verharde en half-verharde paden. Meidoorn- en vlierstruiken in bloei vrolijken het landschap op met hun kleuren. Voorbij Vijversele zien we steeds duidelijker de grote zendmast van St. Pietersleeuw de horizon domineren. Iets voor Gaasbeek zien we ook voor de eerste maal de daken en torens van het beroemde kasteel boven de bomen uitsteken.
Om iets voor twaalven bereiken we de markt van Gaasbeek en zien we dat men aan het cafè “De Pajot” de stoelen aan het buitenzetten is. We zetten ons op het terras onder de bomen en krijgen toelating om hier onze picknick te nuttigen. Op weg naar het beroemde plaatselijke kasteel zien we toch nog kans om mis te lopen en nog enkele honderden meters aan onze toch al lange wandeling toe te voegen. We bezoeken het domein van het kasteel niet, maar volgen de GR en gaan langs de visvijver vanwaar we nog een mooi zicht hebben op de steile helling en één van de monumentale torens. Ons volgende doel is het kleine dorp Sint Laureins-Berchem, waar we wat later langs het kleine 15e eeuwse kerkje passeren. Buiten het dorp dalen we af in de groene vallei van de Molenbeek. Na een korte omweg via de imposante Sint Pietersbandenkerk van Oudenaken, belanden we weer op een mooi, beschaduwd paadje langs diezelfde Molenbeek. Terwijl aan de horizon de zendmast van Sint Pietersleeuw steeds maar groter wordt, worden we weer de velden ingestuurd waar het geel van de boterbloemen en het rood van de inkarnaatklaver wat afwisseling brengen in het alomtegenwoordige groen.
Nadat we de Zuunbeek achter ons gelaten hebben, worden we Sint Pietersleeuw ingeleid. In de schaduw van de bomen bij de Sint Pieterskerk rusten we even uit voor we de (initiëel) smalle Kastenjedreef inslaan , die ons bij de ingang van het park Coloma brengt. Een mooie, lommerrijke dreef voert ons tot bij de ingang van het kasteel Coloma, bekend voor zijn mooie rozentuin. Die laten we echter (ook) aan ons voorbijgaan. Wat we niet aan ons voorbij willen laten gaan is het café “In de Oude Smis” in Mekingen. In de topogids staat die vermeld als ‘laatste resterende authentieke dorpscafé in het Pajottenland en dat willen we met onze eigen ogen zien. We laten de 300 m hoge zendmast achter ons en staan om 15u20 bij het café. Het is gelukkig open en de gastvrouw (5e generatie eigenaars) bedient ons op het terras. De herberg is al 176 jaar oud en als we even binnengaan, merken we dat de gelagzaal maar zo groot is als een gemiddelde huiskamer. Maar gezellig is het er wel !
Na Mekingen wandelen we door de velden met mooi zichten voor ons op de vallei van de Zenne. De GR 512 verlaat ons en vervolgt zijn weg naar Diest. We zullen hem later nog even tegenkomen in het Zoniënwoud. Wij dalen ondertussen verder af nar het kanaal Brussel-Charleroi, dat we om iets na half vijf bereiken en een poos zuidwaarts volgen richting Halle. Even voor we aan onze B&B aan de Willamekaai toekomen, worden we nog naar het centrum van de stad gestuurd. Er is hier een kermis bezig en het is er vrij druk, maar we bereiken om 17u toch de Grote Markt en vinden er in de schaduw van een parasol toch nog 2 plaatsen op een terras. Na een frisse Hoegaarden brengen we nog een bezoek aan de mooie Sint Martinuskerk (of Onze Lieve Vrouwbasiliek), reeds sinds de 13e eeuw een bedevaartcentrum. We brengen dan ook een groet aan de ‘Zwarte Madonna’ in de kapel (het eigenlijke beeldje staat boven het altaar). Daarna volgen we nog de geelrode streepjes doorheen de stad, tot we bij het kanaal terug op de Willamekaai belanden en bij onze B&B.
4. Halle – Hoeilaart : 25 km : 27 Mei 2023
Na een kopieus ontbijt zijn we weer gereed voor een volgende wandeldag. We wandelen langs het station van Halle, eigenlijk het beginpunt van deze Streek GR, de stad uit en belanden weer op de buiten. We zijn benieuwd hoe de GR ons door deze vrij dichtbebouwde streek ten zuiden van onze hoofdstad zal leiden. En we zijn wat later toch verrast als we ons op een smal pad tussen de velden bevinden. We kruisen (voor de eerste keer vandaag) de ring rond Brussel en duiken aan de andere kant het Kamerijkbos in. Dit zorgt even voor verkoeling, want de warme zonnestralen laten zich al voelen. We passeren een groot scoutskamp en moeten wat verder even zoeken voor we aan het eind van een doodlopende straat het smalle paadje vinden, dat ons tussen twee afsluitingen doorheen een golvend weidelandschap voert.
Verderop volgt wat asfalt, maar bij een infobord worden we de vallei van de Steenputbeek ingevoerd. Langs een recent aangelegd voetpad wandelen we door dit mooie natuurgebied. Na een vijver vol met kwakende kikkers, komen we in de buitenwijken van Dworp terecht. We stappen langs het voormalige gemeentehuis en staan even stil bij de 2e schandpaal van onze tweedaagse (na die van Gaasbeek). Tijdens de afdaling naar de Meerbeek komen we weer langs een gemolesteerde GR wandelpaal. Ook hier is een richtingwijzer verdwenen. Het is niet de eerste keer dat we dat zien op onze tweedaagse. Samen met de GR 12 (zie 18 juni 2019) volgen we de Meerbeek stroomopwaarts en komen zo midden in het groen langs de Mariakapel van de Steenput. Via een mooi wandelpad meanderen we nog wat mee met het water tot we bij de papiermolen van Herisem komen. Er zouden langs deze beek meerdere van die molens gestaan hebben, maar deze in de enige die men blijkbaar nog kan bezoeken (op afspraak).
Verderop krijgen we nog wat asfalt onder de voeten tot de GR ons bij de Alsembergse Beemd brengt. Dit is een vrij nieuw natuurpark gesitueerd tussen de Molenbeek en de Leuzebeek. Het doel was hier een bufferbekken te maken voor regenwater, maar er is ook aandacht voor recreatie. Spijtig genoeg merken we dat de Japanse duizendknoop zich hier ook gevestigd heeft. Het is een erg invasieve plant, die hier niet thuishoort en de biodiversiteit verstoort. We komen terug in de bebouwde wereld en staan plots voor de op een hoogte gelegen Onze Lieve Vrouwekerk van Alsemberg met zijn imposante trap. Ondanks het feit dat het gebouw deels in de steigers staat, is het toch een indrukwekkend zicht. Ook Alsemberg was vroeger een bedevaartsplaats. Vandaar waarschijnlijk deze grote kerk voor toch een bescheiden gemeente.
De volgende halte op w
eg naar het groen en de lommer van het Zoniënwoud is St. Genesius-Rode. Een smalle weg brengt ons in het centrum bij de veel bescheidener St. Genesiuskerk. Hier hadden we een rustpauze gepland , maar er biedt zich niet veel aan buiten een pizzeria. Dus gaan we maar verder in de hoop bij het verderop gelegen treinstation een horecazaak te vinden. Maar ook hier wordt onze hoop de bodem ingeslagen en we gaan maar voort. Zo belanden we op het mooie Visserspad. Het is weer heerlijk wandelen tussen het groen en als we enkele banken langs het pad tegenkomen, is de beslissing snel genomen. De rugzakken gaan af en de picknick wordt bovengehaald. Inwendig versterkt hervatten we de wandeling en passeren we nog enkele vijvers voor we tussen een paar pas omgeploegde akkers op een smal paadje een eenzame hond tegenkomen. Die wil ons wel een eindje vergezellen, maar verdwijnt even later toch tussen de huizen als we de drukke Waterloosesteenweg bereiken.
Aan de overzijde verwelkomt het koele groen van het Zoniënwoud ons. In dit immense – voor een groot deel – beukenbos zijn de beuken nu volledig in blad gekomen en de voorjaarsbloeiers hebben hun tijd gehad. Het is nu dus wandelen tussen wat eentonig groen, maar ons hoor je niet klagen. We genieten van dit prachtige groen. Ter hoogte van de Lorreinendreef kruisen we de GR 126 en gaan rechtdoor richting Groenendaal. In een mooi beekdal laat een ree zich verrassen en huppelt snel tussen de bomen door uit ons zicht. Na 40 minuten wandelen tussen het groen, komen we aan bij de Ganzepootvijver, de eerste van vele vijvers die hier in het woud de bovenloop van de IJse vormen. Uiteindelijk zal dit water ter hoogte van de Doode Bemde in de Dijle uitmonden. Bij de Sint Corneliuskapel wil ik enkele foto’s van het wateroppervlak trekken en merk aan de andere kant van de volgende vijver dicht bij de overblijfselen van de Priorij van Groenendaal enkele parasols op. Zou er toch een horecazaak open zijn hier midden in het bos ? En inderdaad, als we dichterbij komen nodigt het terras van restaurant Sonian ons uit om even neer te zitten en een frisse drank te bestellen.
Omwille van werken verderop ter hoogte van het station Groenendaal, neemt de Streek GR nu een alternatieve weg en worden we via een tunnel onder de Brusselse ring geleid en komen zo via een kleine omweg ook uit bij het genoemde station. Hoeilaart is niet ver meer, maar de GR laat ons via een grote boog nog genieten van de Koningsvijvers en dan nog een fikse klim doen naar het Varkensgat (!) voor we ter hoogte van de Zoniënbosstraat (!) het groen achter ons laten. De rest van de wandeling vandaag is nog een lange afdaling door de straten van Hoeilaart naar het mooie Neroparkje. We wandelen nog langs het kasteel van Hoeilaart, dat dienst doet als gemeentehuis en bereiken ons eindpunt van vandaag bij het Nerocafé aan de Albert Biesmanslaan. Marc Sleen was geboren in Gentbrugge, maar woonde het laatste deel van zijn leven en stierf in Hoeilaart. Een standbeeld van zijn bekende stripfiguur staat hier te pronken voor het café. We zetten ons in de schaduw tussen de in meerderheid franssprekende klanten en vieren het einde van onze geslaagde tweedaagse met een heerlijke pint. Nog één etappe scheidt ons van de voltooiing van deze Streek GR.
5. Hoeilaart - Kortenberg : 32km : 29 Januari 2024
Het heeft wel even geduurd, maar de dag is dan toch aangebroken waarop we de Streek GR Groene Gordel gaan afsluiten. Dank zij het feit dat de bus naar Hoeilaart 20 minuten te laat op de afspraak is aan het station in Leuven, begint het net te schemeren als we om iets na 8 uur aan de Delhaize in Hoeilaart aankomen. De dagen zijn nog kort in januari en we moeten vandaag meer dan 30 km wandelen, dus we beginnen bij het Nerocafé onmiddellijk aan de klim die ons uit de vallei van de IJse zal brengen. Nadat we de bebouwde kom wat achter ons gelaten hebben, leidt de GR ons via een klein paadje het Bemdekensveld in. Vroeger stonden hier nog druivenserres (Hoeilaart is niet meer het “glazen dorp” van vroeger), maar nu heeft men het teruggegeven aan de natuur. Vanop deze hoogte kunnen we tussen de nog kale bomen nu en dan een blik werpen over Hoeilaart en de IJsevallei.
Na het natuurgebiedje komen we eerst nog langs het plaatselijke recyclagepark voor we achter het Koedalbos op de Koedalstraat terechtkomen. Hier belanden we terug op de oorspronkelijke Streek GR zoals die in onze oude (2013) topogids beschreven staat. We hadden ons goed aangekleed om de koude ochtendtemperaturen te trotseren, maar na deze eerste klim zijn we al voldoende opgewarmd. De zon is nu ook boven de horizon uitgekomen en baadt het landschap in zijn eerste gele stralen. Er wordt natuurlijk niet voor de kortste weg gekozen naar ons volgende doel, Jezus-Eik, maar we worden door een woonwijk met namen als Prinsendal, Markieslaan en Keizerlaan (weliswaar langs enkele beboste stukken) via een omweg naar de E 411 geleid, die we volgen tot aan het juist naast de snelweg gelegen Jezus-Eik. Het plaatsje was vroeger een bedevaartsoord, maar nu zijn het vooral wandelaars die hier voorbij komen.
We hadden graag de OLV kerk bezocht, maar het is nog maar half tien en de deur is nog gesloten. We gaan dus verder en voor de tweede keer op deze GR het Zoniënwoud in. Na enkele lange, rechte dreven komen we midden in het bos uit op een kruispunt van GR paden. Niet verwonderlijk dat doorheen dit mooie boscomplex (recent nog verheven tot Nationaal Park Brabantse Wouden) vele GR paden lopen. De GR 512 (Geraardsbergen-Diest) en 579 (Brussel- Luik) vervoegen onze Streek GR hier en samen komen we wat verder aan de Vlaktedreef uit bij de “Koninklijke Schenking”, een deel van het Zoniënwoud dat Leopold II aan België schonk in het begin van vorige eeuw. In dit Kapucijnenbos werd toen een Geografisch Arboretum aangelegd, waar we nu doorheen wandelen. Langs de Koninklijke Wandeling maken we nu een meanderende tocht doorheen het arboretum. De honderden verschillende boomsoorten zijn samen gevoegd naar hun geografische afkomst. Zo komen we eerst vooral langs de Amerikaanse Westkust, om later via Azië en tenslotte ook enkele Europese bomen te ontdekken.
Nadat de roodwitte streepjes van de beide GR wegen ons verlaten hebben (en de Streek GR Dijleland ons vervoegd heeft), worden we een wat kleiner pad ingeleid en komen terug in de bewoonde wereld in de buitenwijken van Tervuren. We volgen een pad langs de nog erg smalle Voer (een beek, die uiteindelijk in Leuven in de Dijle zal terechtkomen) en komen bij de Sint-Jan-Evangelistkerk uit op de Markt van Tervuren. In de Mont Blanc aan de overzijde staat nog een tafeltje in de zon en we zetten ons daar om 11u15 neer. Bij een tas koffie mogen we onze picknick hier opeten. Na een half uurtje laten we de Markt achter ons en vervolgen onze weg naar en door het Park van Tervuren of de Warande. Eerst mogen we nog langs de mooie vijvers wandelen, maar al snel worden we via het Afrikapaleis (het vroegere Koloniënpaleis) naar het Museum voor Midden Afrika geleid. Langs de grote vijver en de beeldengroep “The Congo, I presume ?” trekken we terug het groen in van het park en komen terug uit bij de vijvers.
Langs het (gesloten) Spaans Huis (een vroegere watermolen) bereiken we de Vossemvijver en verlaten tenslotte het park. Langs het Voerwegske trekken we dan de Voervallei in. Het is een erg moerassig gebied. De beek is ondertussen al wat breder geworden (een meter of drie) en men heeft hier om de wateroverlast in de stroomafwaarts gelegen gebieden in Vossem en Bertem te verminderen 2 gecontroleerde overstromingsgebieden aangelegd. Gelukkig heeft het de laatste tijd niet teveel geregend en we komen er met droge voeten door. We verlaten de Voer en wat verder ook de GR Dijlelland na Vossem en trekken via een mooie, holle weg de vallei uit. Bij een GSM mast aangekomen volgen we boven op de heuvelrug even een veldweg. We hebben een mooi zicht over de weidse omgeving. Voor ons in de vallei ligt Leefdaal en aan de einder kunnen we nog de donkere massa van het IMEC gebouw bij Leuven onderscheiden. Verder naar links komt de watertoren van Vrebos in zicht en nog verder zien we op de heuvelkam de eerste huizen van Moorsel.
We steken de rijksweg Leuven-Brussel over en bereiken na een lange afdaling tussen omgeploegde velden en een stukje asfalt het gehucht Kooige. We laten Moorsel links liggen en trekken terug de velden in rond de reeds vermelde watertoren. Ook van het plaatsje Vrebos zien we slechts enkele huizen voor we verder trekken richting de E 40. Het is weer heerlijk wandelen tussen de velden in de voorjaarszon. Om 14u30 steken we de snelweg over en wandelen wat verder langs de gesloten jeugdinstelling van Everberg. De vrij moderne gebouwen worden omringd door een hoog hek, maar wat ons opvalt is een oude villa. Die is recent gerenoveerd is en zal dienst doen als een gebouw waar de jongeren in de instelling les kunnen volgen. Verderop duiken we opnieuw een monumentale holle weg in. We bevinden ons hier in het natuurgebied “de Grubbe”. Na de holle weg is het even ploeteren door een modderig pad, maar zonder ongelukken bereiken we de Kruisborrekapel, waarna we in het centrum van Everberg terecht komen.
We wijken nog even uit naar de plaatselijke Sint-Martinuskerk , maar vinden spijtig genoeg geen horecazaak open en we zijn verplicht om onze appelsientjes op te eten aan de kant van de weg. De laatste etappe voert ons dan door het Warande bos. Dit is in een vallei gelegen en de laagstgelegen stukken zijn erg modderig en ook hier moeten we weer tussen de waterplassen door laveren. Uit het bos gekomen wandelen we langs een sportcomplex naar het park van de Abdij van Kortenberg. We zien het gebouw vanuit de verte, maar de GR leidt ons langs de abdijvijvers en via een brugje uit het park. Via enkele buurtpaadjes komen we bij de Leuvensesteenweg uit, die we voorzichtig oversteken om dan iets na vieren bij het station van Kortenberg uit te komen, ongeveer 11 maanden nadat we er een begin maakten van deze rondwandeling.
