1. La Palma, Canarische Eilanden, Spanje

1. La Palma, Canarische Eilanden, Spanje : 26 Februari 2014

Inleiding

Het is ondertussen al meer dan een ½ jaar geleden dat we nog eens op vakantie geweest zijn. Het kriebelt en we plannen een wandelweek op het canarische eiland La Palma. Dit meest westelijke van de canarische eilanden is nog niet volgebouwd met hotelcomplexen, McDonald’s en dergelijken en heeft nog iets authentieks overgehouden. Daarom en ook omdat het er voldoende regent, is het ook het groenste eiland en daardoor uitermate geschikt als wandeleiland. We maken het ons gemakkelijk en laten de reisorganisatie alles plannen van de vluchten, de accommodatie, het transport ter plaatse tot de wandelingen toe.

In de week dat wij op het eiland verblijven, wordt daar ook carnaval gevierd op de zeer specifieke manier van de Palmeros. Zaterdag 1 maart bevonden we ons in Los Llanos – de tweede grootste stad van het eiland – tussen de carnavalvierders die uitgedost waren in allerlei outfits. Maandag 3 maart is echter de grote dag van het carnaval. Dan begeven de Palmeros en ook heel wat toeristen zich naar de hoofdstad Santa Cruz uitgedost in witte kleren naar aloude traditie en wordt iedereen uitgebreid bestoven met talkpoeder. Het ganse openbare leven, winkels en vele restaurants vallen stil.

Maar dit alles kon ons niet afleiden van ons doel om het eiland al wandelend te verkennen. En we kunnen iedereen La Palma aanraden die van wandelen en prachtige natuur houdt.

1. Los Tildos – Barlovento (5 uur) : 26 februari 2014

Rond 10.30 uur zet onze chauffeur ons af op ongeveer 1km van het Centro de Visitantes Los Tilos (op 500m hoogte) dat hoort bij het Reserva de Biosfera Los Tilos. We bezoeken het Centro en starten dan met de echte wandeling naar Barlovento. Onze routebeschrijving zegt dat we achter het Centro de trappen OMHOOG moeten nemen naar de Mirador de las Barrandas.

Amandelbloesem

Door een kleine onoplettendheid mijnentwege slaag ik erin de trappen OMLAAG te nemen. Gelukkig valt mijn Euro al na 50 meter. Terug en dan de trappen omhoog. Een pittige klim tussen de laurierbomen (Bosque de los Tilos) brengt ons na 45 minuten aan de Mirador (700m) met uitzicht op de Barranco (= kloof) del Agua.

Na 15 minuten rust, dalen we af tot een splitsing waar we de PR LP7.1 nemen naar de Laguna de Barlovento. Het gaat op en af, maar vooral af. Spijtig genoeg verhinderen de bomen meestal het uitzicht op de wijde omgeving. Misschien maar goed ook want we moeten onze aandacht houden bij de wandelweg, die soms bezaaid is met modder, regenplassen en omgewaaide bomen. Maar toch tijd genoeg om te zien dat er hier op La Palma einde februari al heel wat bloemen bloeien.

Laguna de Barlovento

Op een gegeven moment komen we aan een          minispoorlijntje dat vanuit een watergrot vertrekt. Het eindigt enkele meters verderop bij een paar gebouwen waarin allerlei pomptoestellen staan te verkommeren. Waarschijnlijk een bron die vroeger gebruikt werd om de omgeving van vers water te voorzien. Daarna nog even (20 min.) klimmen en we komen op het hoogste punt van onze dagwandeling.

Los Franceses B&B Las Tierras

We vervolgen onze wandeling naar de Laguna de Barlovento, een groot waterreservoir voor de omgeving, waar we tegen 14.00 uur aankomen. We picknicken op een terrein dat aangelegd is voor recreanten met speeltuigen voor kinderen en barbequeplaatsen: het Parque Recreativo Laguna de Barlovento (of wat had je gedacht). Waarna we in het bijbehorende bar-restaurant een cortado drinken om een beetje op te warmen.

Van hieraf gaat het lichtjes bergaf naar ons eindpunt en we hebben de tijd om links en rechts bloemetjes te fotograferen. We volgen nu de PR LP8. Uiteindelijk bereiken we Barlovento waar we onze taxi vinden die ons naar Los Franceses zal brengen naar onze B&B Las Tierras van Ana en David. We hadden vandaag zon, regen, wind en een mooie wandeling.

2. Barlovento – Los Franceses (5,5 uur) GR130 : 27 februari 2014

Drakenbloedboom

Vandaag volgen we een deel van de GR130: de Camino Real de la Costa of Koningsweg. De GR130 volgt min of meer de kust van La Palma, is zo’n 200km lang en zou in 6 tot 9 dagen kunnen afgelegd worden. Soms op zeeniveau, soms tot 1000m hoog. Wij beperken ons dus tot een stukje van het noordelijke deel van deze GR130.

Noordkust

We worden om 9.30u afgezet aan ons vertrekpunt een beetje buiten het centrum van Barlovento. Voor de eerste keer zien we hier de fameuze dragos of drakenbloedbomen (Dracaena draco). Het grootste deel van de voormiddag gaat het in dalende lijn van Barlovento (700m) tot bijna aan de kust. Ook al zijn er af en toe pittige stijgingen door barrancos en over lomos. Regelmatig hebben we een prachtig zicht op de kust en de zee. De zon schijnt de hele dag, maar de wind zorgt voor afkoeling. Zelfs in februari bloeien hier reeds heel wat bloemen.

Rond 13.00u bereiken we Gallegos en picknicken we met een schitterend uitzicht over de noordkust. We blijven dalen tot we

B&B Las Tierras Los Franceses

uiteindelijk bijna op zeeniveau zitten en dan moeten we weer terug 500m omhoog. Een paar keer maken we een omweggetje omdat de GR-schilders wat zuinig geweest zijn met het plaatsen van merktekens op cruciale plaatsen. We passeren enkele geitenhekjes die we plichtsgetrouw weer achter ons sluiten, maar geiten hebben we niet gezien. De huizen van Los Franceses komen in zicht, maar we zijn er nog niet want onze B&B ligt aan de andere kant van het dorp. Dus moeten we nog enkele kilometers over auto- en wandelwegen . Rond 16.00u zien we dan het verlossende bordje “Las Tierras” en dan moeten we nog maar een 300 meters afleggen naar ons verblijf maar het zijn er wel steile.

3. Pico de la Nieve – Ermita Virgen del Pino (7u) GR131: 28 februari 2014

Roque de los Muchachos

Om 9.00u worden we opgehaald voor het vertrek naar het dak van La Palma. Het is “a long and winding road”. De chauffeur brengt ons met een omweg naar de Roque de los Muchachos, met 2426m het hoogste punt van La Palma. In de omgeving bevinden zich een aantal telescopen en observatoria.

Daarna rijden we nog zo’n 30 minuten verder naar ons vertrekpunt op enkele kilometers van de Pico de la Nieve (2232m). Die Pico de la Nieve zullen we echter nooit bereiken, want enkele honderden meters voor de top buigen we af naar het zuiden en een beetje verder komen we op de GR131, die we het grootste deel van de dag zullen volgen. Van nu af aan gaat het ook meestal in dalende lijn.

Dit deel van de wandeling flirten we met de boomgrens, die hier zowat rond de 2000m ligt. rechts van ons kijken we in de diepte van de Caldera de Taburiente, het keteldal van een heel oude uitgedoofde vulkaan. Links van ons zien we soms tussen de wolken Santa Cruz liggen en als we over de wolken kijken, zien we in de verte de Teide liggen op het buureiland Tenerife; de hoogste berg van Spanje.

Af en toe lopen we zelfs even door de sneeuw, die hier nog is blijven liggen in de schaduw. Ook komen we langs een plaats waar er petrogliefen (rotstekeningen gemaakt door de vroege bewoners van La Palma) zijn. Deze plek wordt evenwel beschermd door stalen hekken wegens vandalisme. Rond 13.00u bereiken we het Refugio de la Punta de los Roques (2085m), een berghut waar we picknicken. We hebben hier een prachtig uitzicht en zien voor de eerste keer hoe de wolken van de oostelijke kant van het eiland zien over de Cumbre Nueva (de bergkam) wringen om neer te dalen in de vlakte van Los Lianos en bijna onmiddellijk oplossen. Een impressionante wolkenwaterval.

Wolkenwaterval over de Cumbre Nueva

Van hieraf is het bijna constant bergaf tussen de dennebomen (Pinos Canariensis), die heerlijk geuren in de zon. Enkele honderden meters dieper belanden we zelf in de hogergenoemde wolken. Het lijkt alsof het begint te regenen met dikke druppels, maar het is het water van de wolken die blijft kleven aan de dennebomen. Door de vochtigheid groeien er ook slierten mos aan de bomen.

We wandelen nu op de Cumbre Nueva, wat me in het frans een col zou noemen t.t.z. het laagste punt tussen 2 bergen. Bij de Reventon Pass op een hoogte van 1416m verlaten we de Cumbre Nueva en dalen af langs de Camino Real, de weg die vroeger het oostelijke en westelijke deel van het eiland met elkaar verbond. Hier verwittigen we ons gids dat we een uurtje later zullen aankomen bij de Ermita del Virgen del Pino om ons op te halen.

Deze laatste afdaling kruipt nog in de benen want op een klein uurtje moeten we nog zo’n 530m dalen over een pad dat bezaaid is met stenen van allerlei grootte; misschien goed voor ezels die vroeger over deze pas allerlei goederen vervoerden, maar voor ons na een dag stappen een echte kuitenbijter. Vermoeid bereiken we rond 17.15u het kapelletje, waar onze chauffeur ons opwacht. Een prachtige wandeling, in de sneeuw, in de zon, in de wolken, in de regendruppels ……

4. Caldera de Taburiente (6 u) : 2 Maart 2014

Rio de Taburiente

We worden afgezet aan de parkeerplaats onder aan de Barranco de las Angustias, tevens onze aankomstplaats straks. Vandaar brengt een taxibus ons met een viertal spaanse wandelaars naar Los Brecitos (1080m) en vandaaraf volgen we de ganse dag de PR LP13, een wandeling in de binnenkant van de krater.

Langzaam dalen we tussen de canarische dennenbomen onder een heerlijk zonnetje. Veel volk vandaag: Duitsers, Nederlanders, Spanjaarden, groepen met een gids en individuelen. We steken enkele barrancos over tot we op de bodem van de Barranco de Taburiente komen, waar we de Rio Taburiente oversteken.We zijn hier binnen in de Caldera de Taburiente, het keteldal van de grote vulkaan. Boven ons zien we de rand van de krater waar we eergisteren wandelden met o.a. de Pico de la Nieve. Maar nu bevinden we ons een 100-tal meters lager. Daardoor hebben we nu ook geen last van de wind.

Roque Idafe

Rond half 1 bereiken we de Zona de Acampada, een kampeerterrein met picknicktafels. Enkele Palmese vinken komen broodkruimeltjes bedelen. Hier bevindt zich ook het Centro de Servicios de Taburiente met allerlei info over dit gebied. Na de picknick volgen we eerst nog de Barranco de Taburiente en daarna de Barranco de las Angustias (kloof der doodsangsten!!). Aanvankelijk wandelen we nog boven in de kloof, maar tamelijk snel dalen we via haarspeldbochten af tot onder in de kloof.

Uiteindelijk komen we in de rivierbedding. Een dun stroompje water loopt kris kras door de bedding. e lopen van links naar rechts en steken regelmatig het stroompje over.

Barranco de las Angustias

Ondertussen zijn we ook de Roque Idafe gepasseerd: een scherpe rots, die als een vermanende vinger ons schijnt te waarschuwen voor eventueel gevaar, want bij slecht weer en zware regenval is de wandeling in deze kloof verboden. Wat verder is er ook nog een zijkloof die leidt naar de Cascada de Colores, maar die laten we links liggen.

Vlak bij de waterkrachtcentrale Dos Aguas komen de Rio Taburiente en de Barranco Almendro Amargo samen en is het iets lastiger het water over te steken. We  komen droogvoets aan de overkant, maar zien een onfortuinlijke collega-wandelaar achterover vallen in het (ondiepe) water. Het is hier even zoeken naar het pad bij gebrek aan witgele streepjes

Zo gaat het nog enkele uurtjes verder: in de rivierbedding, links van het stroompje, rechts ervan, even omhoog uit de rivierbedding, terug erin, rechts omhoog, over een brug, onder een brug …….. Tot we uiteindelijk om 16.15u aan het einde van de Barranco komen, een paar honderd meter over een verharde weg en de eerste taxichauffeur die we aanspreken is Javier, die ons opwacht om ons terug te brengen naar ons verblijf in Puerto Naos.

5. Refugio El Pilar – Fuencaliente : GR131 (6u) : 3 Maart 2014

Om 10.30u zet onze reisbegeleider Steven ons af bij het vertrekpunt van de “Ruta de los Volcanos”. We trekken vandaag over het zuidelijke, nog vulkanische deel van het eiland. En we volgen weer de rood-witte markeringen van de GR131.

Er staan reeds een aantal auto’s op de parking, maar voor de rest geen levende ziel te bekennen. Het is vandaag maandag van de carnavalsweek, alle winkels zijn gesloten en het hele eiland heeft vakantie om naar het feest van Los Indianos te gaan in de hoofdstad Santa Cruz de La Palma, in het wit en gewapend met drank en een bus talk

Krater van de Hoyo Negro

De Refugio bestaat uit een aantal gebouwen met BBQ- en picknickplaatsen en is gelegen op een hoogte van 1440m. We beginnen direct met klimmen want we moeten eerst nog een 500-tal meters naar boven naar de Volcan de la Deseada (1931m) vooraleer de lange afdaling aan te vatten naar Fuencaliente (722m).

Aanvankelijk wandelen we nog tussen de dennebomen met af en toe een zicht op de vlakte van Aridane. Stilaan wordt het bos dunner en de grond onder onze voeten zwarter, resultaat van de vulkanische activiteit de laatste honderden jaren. We kruisen enkele wandelaars en mountainbikers. Op 1751m komen we bij de krater van Hoyo Negro, een diep zwart gat. We lopen al een tijdje door het lavagruis, door de droogte erg stofferig. Na 2½u bereiken we het hoogste punt van deze wandeling, de top van de Deseada II die gemarkeerd is met een witte zuil. Een beetje verder vinden we tussen enkele dennenbomen een plaatsje in de schaduw om te picknicken.

Fuencaliente

p en af gaat het nu door het lavagruis langs de ene vulkaankrater naar de andere. De Teide op Tenerife komt terug in zicht boven de wolken; van de rest van Tenerife hebben we niets gezien. We lopen door het zachte zand dat we proberen te vermijden door vlak naast het gemarkeerde pad te lopen, waar het zand nog wat vaster onder onze voeten aanvoelt. Veel van de bloeiende palmese flora is er aan deze kantvan het eiland niet te zien buiten de overal aanwezige dennenbomen en enkele struiken.

Eindelijk bereiken we de kruising van de GR131 en GR130. We naderen Fuencaliente en de beschaafde wereld met verharde wegen en huizen. We zijn ruim op tijd voor onze bus naar Los Llanos en hadden graag ergens een frisse pint gedronken, maar in gans Fuencaliente valt er niets te drinken ….. alle winkels en bars zijn gesloten. Terwijl wij wachten op onze bus die naar het westelijk deel van het eiland gaat, stoppen er verschillende bussen die naar de oostelijke kant (Santa Cruz) rijden, gevuld met Palmeros in het wit uitgedost en met de nodige attributen voor het carnaval (talk en drank) om het feest van Los Indianos te vieren. Een cowboy-buschauffeur brengt ons in vliegende vaart naar Los Llanos …. hij zal waarschijnlijk straks ook nog naar Santa Cruz moeten om toch maar niets van het feest te moeten missen.

Einde van onze wandelvakantie op La Palma, la Isla Bonita. Een aanrader.

Scroll naar boven