Slag om Passendale, Ieper : 29 October 2016 : 15km
Ter herinnering aan Wereldoorlog I, besluiten we 99 jaar na de 3de Slag om Ieper of de Slag om Passendale, deze gebeurtenis te gedenken door een wandeling in het gebied waar die slag plaatsvond. We hebben gisteren reeds een kort bezoek gebracht aan Ieper en hebben deelgenomen aan de indrukwekkende plechtigheid van de “Last Post” bij de Menenpoort.
Rond 9u30 vertrekken we vanuit onze B&B naar het centrum van Zonnebeke, waar we een bezoek brengen aan het ‘Memorial Museum
Passchendaele 1917′. Dit museum is gevestigd in een oude villa gelegen in een prachtig park. Het museum geeft binnen een overzicht van de oorlog in de streek. Daarna volgt een dug-out met verschillende vertrekken zoals een ziekenkamer, slaapplaatsen tot zelfs een toilet. Buiten zijn er nog duitse en britse loopgraven en een noodhuis , zoals die geplaatst werden na de oorlog.
Na een uurtje hebben we een voorproefje van wat er zoal gebeurde in die 4 jaren tussen 1914-18. Na ons even geheroriënteerd te hebben, begeven we ons richting centrum Zonnebeke en belanden op het kerkhof, dat bestaat uit een ouder gedeelte aan de straatkant en daarachter een meer recenter deel. Ook hier bevindt zich een bezienswaardigheid: in het midden van het eerste gedeelte vinden we een crypte geflankeerd door 2 vlaggen. In deze crypte bevinden zich de grafkisten van een 15-tal oudstrijders: één veteraan van 1830, 11 militairen uit de eerste WO en 3 slachtoffers van de tweede WO. Als we het kerkhof zijn doorgewandeld komen we op een oude spoorweg die omgevormd is tot fiets-wandelweg. Dit pad zullen we enkele kilometers volgen.
Na 2 kilometers verlaten we het pad even om naar links uit te wijken naar het volgende monument. En dit monument kan tellen: Tyne Cot Cemetery. Het grootste britse
soldatenkerkhof ter wereld buiten Groot-Brittannië. Er liggen bijna 12.000 britse en commonwealth gesneuvelden begraven, waarvan meer dan de helft niet geïdentificeerd werd. Ook 3 niet geïdentificeerde Duitsers liggen er begraven. In het midden van de begraafplaats staat het “Cross of Sacrifice”. Als je de moeite neemt om de trappen van dit monument te bestijgen, even rondom wilt kijken en elk grafzerkje, in gedachten, vervangt door een soldaat, kan je je een klein idee vormen van de enorme slachting die hier heeft plaatsgevonden voor amper 8 kilometer terreinwinst. (Bovendien moest begin 1918 het gewonnen terrein weer prijsgegeven worden aan de Duitsers.) En dit is dan nog maar 1 kerkhof, wel het grootste, en we zullen vandaag tijdens onze korte wandeling nog meer kerkhoven tegenkomen. De begraafplaats bevindt zich op de plaats waar eerder een duitse commandopost was gevestigd.
Nog onder de indruk van zoveel nodeloos leed, begeven we ons terug naar de oude spoorwegberm en wandelen verder richting Passendale. Onderweg zien we hier en daar nog restanten van bunkers en een opgegraven deel van die spoorlijn. Een eind verder verlaten we de spoorlijn en draaien links naar het centrum van Passendale. Hier gaan we op zoek naar een etablissement om te lunchen, maar uiteindelijk moeten we ons tevreden stellen met een belegd broodje van de bakker, dat we kunnen opeten in een cafeetje bij een Passchendaele bier. Ook hier staan in het centrum informatiepanelen met o.a. foto’s die tonen hoe gans Passendale in puin lag na 4 jaren oorlog.
We verlaten het heropgebouwde dorp via de Canadalaan, die herinnert aan de Canadese soldaten die uiteindelijk 
Passendale bevrijdden. De Canadalaan is een lijnrechte weg die uitkomt op een monument voor de Canadese gesneuvelden. We vervolgen onze weg door een licht heuvelend landschap waarin niets, tenzij monumenten en begraafplaatsen, nog herinnert aan wat er zich afspeelde 100 jaar geleden. We houden nog even halt bij “De Oude Kaasmakerij” voor een drankje en vervolgen dan onze weg verder naar ons vertrekpunt.
Iets verderop komen we langs een monument voor de soldaten van een Nieuw-Zeelandse divisie die vochten bij de Slag om Broodseinde. Onderweg kijken we nog even raar op als we een electriciteitspaal (zie foto) zien waarin een boer 4 obussen heeft gedeponeerd. De bedoeling is dat die explosieven opgehaald worden door de ontmijningsdienst DOVO (Dienst voor Opruiming en Vernietiging van Ontploffingstuigen). Eén kilometer voor het einde van de wandeling passeren we onze laatste begraafplaats “Dochy Farm New British Cemetery”. Met ook hier bijna 1500 gesneuvelden, waarvan meer dan 950 niet konden geïdentificeerd worden. Ten slotte bereiken we onze B&B. We wandelden in een idyllische agrarische streek onder een heerlijk herfstzonnetje, waar op monumenten en begraafplaatsen na, bijna niets nog herinnert aan de gruwel die er in de modder en de regen plaatsvond zo’n 99 jaar geleden.
