Dodentocht Bornem : 12-13 Augustus 2016: 100km
Toegegeven dit is niet echt een wandeling die tussen deze trips thuis hoort. Maar ik kon het niet laten om deze “wandeling” hier bij 
te plaatsen. Het is eerder een uitdaging dan een wandeling. 100km afleggen binnen 24u00. Vertrekken om 21u00 samen met meer dan 12.600 andere wandelaars, een 15-tal rust- verzorgings- en bevoorradingsposten onderweg en hopen dat je onderweg niet geplaagd wordt door blaren of krampen.
Het is reeds de 15de keer dat ik deelneem aan deze tocht en deze keer hebben ze een nieuwigheid: vooraleer ik aan de startlijn kom, wordt mijn rugzak drie keer gecontroleerd …… de schuld van de terreuraanslagen vermoed ik. Uiteindelijk sta ik dan toch om 19u30 op een 50-tal meters van de startlijn. D.w.z. dat ik nog 1½u moet wachten vóór de start. Daar zijn we op voorzien.
Om 21u00 wordt het startsein gegeven. Het duurt enkele minuten vooraleer ik de startlijn passeer want alle deelnemers moeten door een soort fuik. Dan moeten we eerst nog eens door het centrum van Bornem en daarna richting Temse. Vanaf hier is er al wat meer beenruimte en kan ik beginnen stappen op mijn eigen ritme. Het is al donker geworden als we op de Scheldedijk lopen. Na 12,5km bereiken we Branst, waar we de eerste keer iets te drinken krijgen. Daarna gaat het terug richting Bornem, waar ik rond 24u00 nogmaals door de hoofdstraat passeer in de hoop hier 17u later nog eens langs te komen maar dan in de andere richting.
De volgende post (Friesland) ligt een beetje buiten Bornem op 19,8km en is één van mijn geliefdste bevoorradingsposten omdat we hier een heerlijk rijstvlaaitje krijgen met een flesje Extran. Hier zie ik elk jaar naar uit! En dan zijn we voorgoed vertrokken voor de grote ronde. We mogen dit jaar ook eens door het park van het kasteel van Hingene. We komen langs Wintam, het Zeekanaal en belanden in Ruisbroek na 33km; een derde van de 100km zit er al op. Nog geen sporen van krampen of blaren.
In Breendonk zijn we altijd bereid om de sponsor Moortgat te steunen door een beetje Duvel te drinken. Naar de volgende post, Palm in Steenhuffel, is het een lange 10km. Bovendien wordt het stilaan weer dag, het uur van de wolf. Gewoonlijk het moment dat ik een dipje krijg, maar vandaag niets van gemerkt. Het is al 6u40 als we de Palm bereiken en spijtig genoeg heb ik geen trek in een lekkere Palm. Dan maar wat thee met een broodje kaas, een vers T-shirt en kousen en we zijn weer vertrokken.
Vanaf nu is het aftellen. Peizegem, Buggenhout (we zijn nu al in de derde vlaamse provincie), Opdorp, Lippelo en Puurs. Hier krijg ik bezoek van mijn broer die samen met mij ooit 10 DoTo’s heeft afgewerkt. Dan volgen Oppuurs, Sint-Amands en Branst (beter bekend als Zates). En dan zijn het nog maar 5km tot de eindstreep in Bornem. Vanaf hier worden we op de hoogte gehouden van de nog af te leggen afstand. Ook hier zien we 
mensen langs de kant die ons stukjes fruit,koekjes en drank aanbieden. De laatste 500m lopen we terug door de hoofdstraat van Bornem en is alle pijn en moeite vergeten door het applaus van de omstaanders. Na de finish krijgen we nog ons Diploma met de gelopen tijden, onze medaille (nr 14), een peperkoek, een Duveltje en de eeuwige roem.
Het was weer leuk! Geen beschadigingen overgehouden, alleen het heerlijke gevoel dat het weer eens gelukt is. Onderweg een paar keren gedacht ‘dit doen we nooit meer’, maar een dag later kijken we weeral uit naar de Dodentocht van 2017. Met dank aan de organisatie van deze 47ste Dodentocht.
