Het is nog donker als we om 6u ’s morgens vertrekken uit Heverlee. Voordeel is dat het op de ring rond Brussel nog rustig is en we ruim op tijd aan het station van Ternat staan , nadat we onze auto achtergelaten hebben aan de rand van die gemeente. Met de trein en de bus bereiken we het beginpunt van onze wandeling aan de rand van het Prinsenbos in Grimbergen om iets na half negen. Hier pikken we de draad van de Streek GR Groene Gordel terug op, waar we die de vorige maal kwijt gespeeld waren. Na de buitenwijken van Grimbergen, komen we aan de Maalbeek voorbij de ’s Gravenmolen, de oudste watermolen van Grimbergen (al vermeld in 1220 en nog in dienst tot 1964). Het zal niet de laatste molen zijn, die we vandaag passeren.
Langs het Nekkerbos (nu beheerd door Natuurpunt en deels in gebruik als overstromingsgebied) kunnen we aan de einder nog de hoogste bol van het Atomium onderscheiden. We komen we even later terecht in de gemeente Meise en nadat we via een voetgangersbrug de A12 zijn overgestoken, belanden we voor de Plantentuin van Meise. We zijn er nog voor het openingsuur (10u) en besluiten een bezoek uit te stellen naar een andere datum, want we hebben nog heel wat kilometers voor de boeg. Langs de zuidrand van de Plantentuin, belanden we even in Wemmel en dat zien we aan de straatnaambordjes in onze twee voornaamste landstalen. Na de korte episode doorheen een sjieke villawijk , bereiken we bij de oude Amelgemmolen de groene Bosweg, die ons tot bij het grote kerkhof van Meise brengt. We vervolgen onze weg doorheen het nu wat groener landschap en verlaten even de weg om de oude kapel (1637) van Amelgem te bewonderen, dat hier wat verborgen tussen het groen ligt.
Ter hoogte van de Duivelschuur bij de Grote Amelgemhoeve kunnen we in de verte nog de hoge gebouwen van Brussel en het hoogste gedeelte van het Atomium onderscheiden. Langs de Kleine Amelgemhoeve worden we een lange, kaarsrechte dreef ingeleid, die ons tot in de buitenwijken van Ossel brengt. Een bank doet ons besluiten om een korte lunchpauze in te lassen. Om 11u komen we voorbij de St. Jan de Doperkerk en het Estaminet Ossel-Star. Het is al open, maar we stellen onze eerste drinkstop nog even uit. Buiten het kleine dorp belanden we terug tussen de landerijen. We bevinden ons hier al een tijdje in de Brabantse Kouters. Dat is een streek in het noordwesten van Vlaams Brabant met een gevarieerd landschap van hagen, heggen, houtkanten, dreven, holle wegen en knotbomenrijen. We passeren een grote, zwaar geknotte boom en wandelen wat verder langs een wandelboom. Terwijl wij verder rond Brussel blijven wandelen, slaat de GR 126 hier de richting naar Brussel in om veel verder tenslotte in de vallei van de Semois te eindigen.
Wij richten onze schreden verderop echter noordwaarts en bereiken zo doorheen het golvende landschap de Brusselsesteenweg, die we prompt terug verlaten westwaarts. Eerst over kasseien en daarna over asfalt, komen we op de top van de Steenberg uit bij een oude oriêntatietafel van de VTB. We bevinden ons nu op de van west naar oost lopende scheiding van het wat vlakkere gedeelte van Noord-Vlaanderen en het wat meer heuvelachtige gebied ten zuiden ervan. Van hier af dalen we weerom af naar de volgende vallei, die van de Grote (weeral) Molenbeek. Onderweg komen we nog langs het Spanjaardshof, een grote hoeve, waarvan de voorloper hier reeds stond in de 16e eeuw. Deze valt echter niet op door zijn grote ouderdom, maar eerder door het enorme aantal paasbloemen, die hier in de voortuin staan te bloeien. We komen in het centrum van Mollem terecht , maar van de 2 café’s hier is er geen enkele open. Dat bewijst maar weer dat je tijdens je wandeling geen open café (die van Ossel) voorbij mag gaan zonder er binnen te gaan. Hoe lang gaat het immers nu nog duren voor we er nog één tegen komen ?
Dus laten we de mooie St. Stephanuskerk met zijn charmante spits (die eigenlijk geen spits is !) achter ons en trekken terug de velden in. Langs een drassig gebied en smalle, modderige paadjes tussen omheiningen met schrikdraad steken we bij het station van Mollem een spoorlijn over en spoeden ons richting Paardenbos (het is ook een Geboortebos zoals blijkt op het infopaneel). We lopen langs de rand ervan en steken het beekje de Kissenzijp over, waarna we wat verder een kaarsrechte landweg, bezaaid met waterplassen van de vorige (natte ) dagen, voorgeschoteld krijgen. Eenmaal dat achter de kiezen, komen we aan in Mazenzele. Hier wijken we even af van de GR en brengen een bezoek aan de befaamde dries, eigendom van de plaatselijke schuttersgilde, waarvan twee enorme ‘staande wippen’ op een veld naast de dries onze aandacht trekken. Tot onze opluchting treffen we in het dorp ook het café ‘Den Bruinen’ aan, dat nog open is ook. Hier kunnen we tenslotte even neerzitten en onze overgebleven boterhammetjes opeten bij een tas thee of iets anders ! Het is ondertussen al bijna 14u
.
Na een half uurtje zoeken we terug de GR op en trekken verder richting Kravaalbos. Dit oude bos ligt op de grens met Oost-Vlaanderen en we trekke zelfs even die provincie in. Anemonen en zelfs al enkele hyacinthen kleuren de bodem en we passeren ook een vijver, ontstaan door de winning van zandsteen, waar vele kerken in de omgeving mee zijn gebouwd en volgens de topogids ook de St. Michielskathedraal in Brussel. Vrij snel zijn we het bos uit en Vlaams Brabant terug ingewandeld, waar we de Gentsesteenweg oversteken in Asse-ter-Heide. Vanop een smal voetpad tussen de weiden, zien we in de verte de torenspits van de St. Hubertuskerk. Dat de lente in het land is, merken we ook aan de gele sleutelbloempjes, die we nu meer en meer zien langs de wegkant. De GR stuurt ons langs enkele smalle voetpaadjes tenslotte tot in het plaatsje Asbeek, waar we achter de café Stylemans op de hoofdstraat uitkomen. De zon is ondertussen al een tijd van achter de wolken tevoorschijn gekomen en we besluiten onze dorst te lessen in het voornoemde café, waar op de deur uitnodigend een geelrode GR sticker plakt.
De laatste kilometers van de dag voert de Streek GR ons doorheen velden en dreven via een grote bocht (waarschijnlijk om een groot industrieterrein annex winkelcentrum tegen de E40 gelegen te vermijden) richting Ternat. We missen nog even een afslag, afgeleid door een kudde schapen met vele schattige lammetjes, maar bereiken even later toch de E40, die we wat verder oversteken. De smalle voetweg 25 missen we echter niet en die brengt ons via een modderig paadje op de Kerkweg, waarna we doorheen een smalle tunnel het centrum van Ternat binnenwandelen bij de indrukwekkende St. Gertrudiskerk. Hier eindigt onze wandeling vandaag. Het is 17u30 en tijd om onze wagen terug op te zoeken aan de rand van Ternat. We brengen nog een kort bezoek aan Affligem café en keren dan terug huiswaarts.