Bergen-op-Zoom – Putte (32,2 km) : 20 juni 2010
De eerste etappe die we wandelen op de GR 12 van Amsterdam naar Parijs, begint niet in Amsterdam. We beginnen ermee, waar we op 26 september 1997 ook al eens stonden (toen we nog met de GR 5 bezig waren), aan de wandelboom bij de voormalige Jeugdherberg Klavervelden (nu hostel Stayokay) bij Bergen-op-Zoom. Om iets na half acht ’s morgens zetten we onze eerste stappen richting Parijs.
De topogids heeft ons beloofd dat het vandaag een groene wandeling zal worden en we worden niet beschaamd. De eerste uren komen we bijna de bossen niet uit. Na een kwartier passeren we een knoert van een lindeboom. Zijn takken gaan wel een tiental meters alle kanten uit. Wat verder worden we op de hoogte gesteld van het feit dat we het Militair Oefenterrein op de Woensdrechtse Heide binnengaan, maar we zijn welkom. We wandelen een hele tijd langs de omheining van de luchtmachtbasis Woensdrecht en als we die achter ons laten kunnen we even genieten van de glooiende duinen in een prachtig heidelandschap. Dit is een onderdeel van de zogenaamde ‘Brabantse Wal’ (ook Zoom genoemd, cfr. Bergen-op-Zoom), een verhoging in het landschap dat de scheiding aangeeft tussen de westelijke lagergelegen polders en oostelijke hogergelegen zandgronden.
Als we in de verte de wieken zien van de molen Johanna weten we dat we niet ver van het centrum van Huijbergen gekomen zijn. Het is 10u als we het bord passeren met de naam van de gemeente, maar we blijven uit het centrum, dus geen drankhalte voor ons hier. We duiken weer de bossen in van de Staartse Heide, dat deel uitmaakt van het Grenspark Kalmthoutse Heide. Enkele honderden meters ten oosten van ons bevindt zich de grens met België. Maar voor we terug in ons vaderland zijn, stuurt de GR ons nog even terug Nederland in. Het dorp Ossendrecht komt stilaan in zicht en met een grote boog sturen de roodwitte streepjes ons rond de gemeente. Nu kunnen we niet aan de verleiding weerstaan om even af te wijken van de route en het dorpje met een bezoek te vereren.
Er is heel wat activiteit gaande. Het blijkt een soort van markt te zijn. Er hangen ook redelijk wat oranje vlaggen uit en dat kan natuurlijk niet anders. Het wereldkampioenschap voetbal is bezig in Zuid-Afrika en het Nederlands elftal is daar goed bezig met reeds 2 overwinningen. Het is bijna 12u en dus tijd om onze boterhammen op te eten. Na drie kwartier vervolgen we innerlijk versterkt onze weg zuidwaarts.
Terug op het platteland vallen ons onmiddellijk de witte rookpluimen van de koeltorens van Doel op. België wenkt ! Rond kwart na één zetten we voor het eerst vandaag terug voet in eigen land.
Niet voor lang, maar lang genoeg om langs een belangrijk herkenningspunt te passeren op de GR 12, het café-restaurant ‘De Leeuw van Vlaanderen’. Ook belangrijk genoeg om er een half uur te spenderen en onze voeten van een welverdiende rust te laten genieten. Wilde roos, klaproos en vingerhoedskruid begeleiden ons verder als we terug de grens oversteken en de
‘Wildernissen’ binnengaan. Zo heet het bos hier ! Bospaden wisselen af met door grote beuken omzoomde dreven en zo komen we ongemerkt in het Moretusbos terecht (genoemd naar de beroemde drukkerijfamilie Plantijn van Antwerpen). Als we tenslotte via een kaarsrechte dreef uitkomen bij een eigenaardig gebouwtje op een heuvel , weten we dat we terug op de grens staan. Het gebouwtje is een 18e eeuws theehuisje, dat hier op de grens staat in het park van kasteel Ravenhof (tot recent ook in handen van dezelfde Plantijn familie), dat zelf net in België ligt.
We wandelen om het heuveltje heen en blijven wat verder het kasteel even bewonderen, dat nu onder andere ook een brasserie herbergt. We begeven ons nog even langs de rand van het tweelingdorp Putte-Kapellen en eindigen onze wandeling op de verkeersweg N11. Het begin van ons volgende GR-wandelavontuur (na de GR 5 en GR 5a) is gemaakt. Toen wisten we nog niet dat het vervolg nog enkele jaren op zou zal laten wachten, maar uitgesteld is niet afgesteld !